بررسی بیمه خسارت های ناشی از فعالیت های صلح آمیز هسته ای در نظام حقوقی ایران

نیاز روزافزون بهانرژی هسته ای واقعیتی انکارناپذیر می باشد. در عین حال وقوع حوادث اتمی و خسارات ناشی از آن نیز امری غیرقابل اجتناب است که این مساله دولت ها را در مسیر وضع مقررات خاصی سوق داده است. با توجه به ویژگی های منحصر به فرد خسارات هسته ای، مسئولیت ناشی از آن نیز بسیار سنگین است به این ترتیب تأمین بیمه از الزامات قانونی آن فعالیت به شمار می رود. هدف اصلی این پژوهش، مطالعه نظام حقوقی حاکم بر بیمه خسارت های ناشی از فعالیت های صلح آمیز هسته ای در ایران است. ویژگی خاص مطالعات حقوقی به ویژه در زمینه مطالعات تئوری حقوقی و انتقادی، موجب می شود تا مناسب ترین روش در مطالعات حقوقی، روش تحلیلی، توصیفی باشد در این تحقیق نیز از همین روش استفاده شده است. در نظام حقوقی ایران، مقررات خاصی که بهره بردار تاسیسات هسته ای را به بیمه خود ملزم کند، تصویب نشده است فقط در صورتی که ایران به کنوانسیون های بین المللی هسته ای ملحق گردد دولت متعهد به الزام بهره بردار تاسیسات هسته ای به فراهم آوردن بیمه خواهد شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان گر آن است که اقسام خسارات قابل مطالبه و نحوۀ جبران، از موضوعاتی است که کنوانسیون های مسئولیت هسته ای به آن ها پرداخته اند، که بیمه به عنوان یکی از اصول مسئولیت مدنی هسته ای مهم ترین شیوۀ جبران خسارت است. در قوانین و مقررات عمومی بیمه ای ایران در زمینه هسته ای خلا قانونی وجود دارد و در ارتباط با بیمه مسئولیت خسارات ناشی از قوانین هسته ای و پرتویی قوانین خاصی تصویب نشده است و کاستی هایی در این زمینه وجود دارد. این در حالی است که ایران عصو هیچ کدام از کنوانسیون ها نیز نیست؛ لذا تدوین قانون خاص و یا عضویت در کنوانسیون های مرتبط برای بهره مندی از امکانات بیمه ای ضروری است.

کلیدواژه ها:

بیمه ، فعالیت های صلح آمیز هسته ای ، خسارت هسته ای ، مسئولیت مدنی ، نظام حقوقی ایران