مروری بر حذف آرسنیک از آب

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 503

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IHSC13_308

تاریخ نمایه سازی: 16 فروردین 1400

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: دسترسی به منابع آب آشامیدنی سالم، در بسیاری از کشورهای دنیا مسئله ای مهم است. هدف از مطالعه حاضرمروری بر مطالعات انجام گرفته در زمینه حذف آرسنیک از آب آشامیدنی بوده است.روش پژوهش: در این مطالعه کلیه مقالات موجود در پایگاه های داده داخلی، پایگاه های اطلاعاتی خارجی شامل GoogleScience Direct ، Scopus، Scholar پایگاه علمی اطلاع رسانی سازمان بهداشت جهانی (Medicus /WHO/EMR)، راهنمای دسترسی به مجلات آزاد (Elsevier،(Open Access Journal Directory Of و PubMed با استفاده از کلیدواژه های آب آشامیدنی، فلزات سنگین، آرسنیک، آرسنات و آرسنیت جستجو گردید.بحث و نتیجه گیری: معایب و مزایای هریک از انواع روش های متداول و فناوری های نوین در حذف آرسنیک در مطالعاتمختلف مورد بررسی قرار گرفت. روش های متداول حذف آرسنیک از منابع آبی مورد بررسی در این مطالعه روش های غشایی،ترسیب و انعقاد، روش های جذبی و اکسیداسیون بود که درصد بالای حذف آرسنیک در جداول مربوطه نشان داده شده است.نتایج نشان میدهدکه این روش ها از لحاظ اقتصادی به صرفه نبوده و مدت زمان حصول به راندمان بهینه، بالا می باشد، همچنینبررسی مطالعات مختلف در زمینه استفاده از نانو ذرات در حذف آرسنیک نشان داد که استفاده از نانوذرات می تواند آرسنیکمحلول در منابع آبی را با غلظت بالای 45mg/L را به طور کامل حذف نماید، از مزایای فرآیندهای جذبی ارزان و در دسترس بودن نسبی مواد جاذب، همچنین راندمان بالای جذب و حذف آرسنیک است، اما در بیشتر این روش ها، مقدارpH منبع آبیمورد نظر و نیز سایر یون های موجود در آب که در جذب شوندگی با آرسنیک رقابت می کنند، استفاده از این روش ها را بامحدودیت های مختلفی مواجه می نماید.

نویسندگان

راضیه آشوری

گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

فاطمه نجفی کلیانی

آموزشکده فنی حرفه ای سما، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرمان، کرمان، ایران

مرضیه مرادقلی

گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر، ایرانشهر، ایران

شعیب رحیمی

مرکز تحقیقات دانشگاه عوامل محیطی موثر بر سلامت، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه،کرمانشاه،ایران