تأثیر بازخورد ژنریک و غیرژنریک بر انگیزش درونی و یادگیری حرکتی کودکان
محل انتشار: سومین همایش ملی دستاوردهای ورزش دانش آموزی
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 337
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CSPORTEDU03_126
تاریخ نمایه سازی: 26 اسفند 1399
چکیده مقاله:
پژوهش حاضر باهدف تعیین اثر بازخورد ژنریک و غیر ژنریک بر انگیزش درونی و یادگیری حرکتی کودکان انجام گرفت. 30 کودک 10 سال به طور تصادفی به سه گروه بازخورد ژنریک، بازخورد غیر ژنریک و شاهد تقسیم شدند. مرحله اکتساب شامل 40 کوشش در مدت سه روز بود. پس از آخرین جلسه تمرینی، آزمون اکتساب و یک روز بعد از آزمون اکتساب، آزمون یادداری و انتقال اول (افزایش فاصله تا هدف) انجام شد. آزمون یادداری و انتقال دوم پس از یک جمله منفی انجام شد. برای ارزیابی انگیزش درونی از فرم کوتاه پرسشنامه انگیزش درونی دسی و رایان (2008) استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس یکطرفه نشان داد بین گروه ها در آزمون اکتساب، یادداری، انتقال اول و یادداری، انتقال دوم تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیریهای مکرر نشان داد انگیزش درونی گروه بازخورد غیر ژنریک به طور معناداری بالاتر از گروه بازخورد ژنریک و شاهد بود. در نتیجه انگیزش درونی و یادگیری حرکتی توسط بازخورد غیر ژنریک در مقایسه با بازخورد ژنریک افزایش مییابد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
بهنام افشاری
کارشناسی ارشد رفتار حرکتی، دانشگاه خوارزمی، دبیر تربیت بدنی
فرهاد قدیری
دکتری رفتار حرکتی، استادیار دانشگاه خوارزمی
عباس بهرام
دکتری رفتار حرکتی، استاد دانشگاه خوارزمی