بررسی واریانت ژنتیکی 45bp ins/del در ژن UCP2 به‌عنوان یک فاکتور خطر برای اختلال دوقطبی

مقدمه: اختلال دوقطبی نوعی اختلال دوفازی از در دسترس بودن انرژی است که نشان‌دهندۀ افزایش تنفس میتوکندریایی در فاز شیدایی، در مقایسه با کاهش عملکرد میتوکندری در فاز افسردگی بیماری است. نقص در عملکرد میتوکندری، به افزایش بیش‌ازحد گونه‌‌های فعال اکسیژن (ROS) منجر می‌‌شود. پروتئین‌‌های UCP-2 به‌عنوان تنظیم‌کننده‌های ROS در سلول عمل می‌‌کنند. هدف از این مطالعه، بررسی همراهی واریانت ژنتیکی 45bp ins/del در ژن UCP-2 با استعداد ابتلا به اختلال دوقطبی است. مواد و روش‌ها: این مطالعه مورد-شاهدی، بر روی 205 فرد مبتلا به اختلال دوقطبی و 200 فرد سالم به‌عنوان گروه کنترل انجام گرفت. پس از استخراج DNA از نمونه‌‌های خون محیطی، تعیین ژنوتیپ به‌‌وسیلۀ روش PCR انجام شد؛ همچنین آنالیز رگرسیون لجستیک برای مقایسۀ فراوانی آللی و ژنوتیپ‌‌ها میان گروه کنترل و بیمار استفاده گردید. یافته‌ های پژوهش: ارتباط معنا‌‌داری میان ژنوتیپ‌‌های ID(P˂0.001، 95% CI=0.27-0.64، OR=0.42) و II (P=0.006، 95% CI=0.20-0.77، OR=0.39) و استعداد ابتلا به اختلال دوقطبی وجود داشت. آنالیز داده‌ها نشان داد که آلل I اثر حفاظتی بر ابتلا به اختلال دوقطبی دارد (P˂0.001، 95% CI=0.42-0.75، OR=0.56). بحث و نتیجه‌گیری: در این مطالعه، برای نخستین بار، همراهی میان واریانت ژنتیکی UCP-2 45bp ins/del و اختلال دوقطبی بررسی شد. نتایج نشان داد که واریانت ژنتیکی 45bp ins/del در ژن UCP-2 با اختلال دوقطبی همراهی دارد. مطالعات بیشتر در جمعیت‌‌های نژادی مختلف، برای تأیید نتیجۀ مطالعه حاضر لازم است.

کلیدواژه ها:

Bipolar disorder ، Genetic variant ، Mitochondria ، UCP-2 ، اختلال دوقطبی ، UCP-2 ، واریانت ژنتیکی ، میتوکندری