تحلیل روابط بیش متنی رمان اشوزدنگهه با تكیه بر كهن الگوی جاودانگی

رمان سه جلدی اشوزدنگهه نگارش آرمان آرین کوششی است در جهت زنده کردن اساطیر باستانی و تلفیق آن با تاریخ مدون ایران زمین در بافت و قالب رمان فانتزی برای مخاطب نوجوان. بن مایه ی اصلی این رمان یکی از کهن الگوهای بسیار شایع و رایج در فرهنگ بشری، یعنی آرزوی نامیرایی و میل به جاودانگی است. این نوشتار با هدف تعیین میزان ارتباط رمان با متون اساطیری پیش از آن با تکیه بر کهن الگوی جاودانگی و با روش توصیفی- تحلیلی براساس رویکرد بیش متنیت ژرار ژنت، یکی از زیر شاخه های نظریه ی ترامتنیت ، انجام شده است. در این رویکرد ارتباط میان بیش متن و پیش متن در دو شاخه ی همانگونگی و تراگونگی مورد سنجش قرار گرفت. در بخش همانگونگی مشاهده شد که رمان در سه زیرشاخه (خویش کاری جاودانگی، شخصیت های نامیرا و مکان جاودانان) در هماهنگی کامل با پیش متن بوده است. در بخش تراگونگی تغییرات بیش متن نسبت به پیش متن در سه زیرشاخه ی دگرگونی یا جابجایی (۵ مورد)، افزایش (۷مورد) و کاهش (۲ مورد تحلیل شد. براساس یافته های پژوهش ارتباط رمان با پیش متن های کهن الگوی جاودانگی، در شاخه ی تراگونگی (۱۴ مورد) نسبت به همانگونگی (۶ مورد) بیش از دو برابر بوده است که نشانگر توانمندی بالای نویسنده در آفرینش اسطوره های امروزی و بازآفرینی خلاقانه ی اساطیر پیشین است.

کلیدواژه ها:

آرمان آرین ، اشوزدنگهه ، بیش متنیت ، تراگونگی ، جاودانگی ، ژار ژنت ، همانگونگی