مروری بر نقش آرسنیک در بروز و توسعه بیماریهای قلبی و عروقی

قرار گرفتن در معرض آرسنیک متالوئید به دلیل شیوع آن در محیط زیست، یک اتفاق روزمره است. آرسنیک در چندین شکل شیمیایی مختلف و حالت اکسیداسیون در طبیعت یافت میشود و باعث ایجاد عوارض جانبی حاد و مزمن بر سلامتی میشود. متابولیسم آرسنیک نقش مهمی در سمیت آن دارد. متابولیسم شامل کاهش به حالت سه ظرفیتی و متیلاسیون اکسیداتیو به حالت پنج ظرفیتی آن است. چندین فرضیه در خصوص سمیت مطرح شده است. در سطح بیوشیمیایی، آرسنیک معدنی در حالت پنج ظرفیتی ممکن است در چندین واکنش جایگزین فسفات شود. در حالت سهظرفیتی، آرسنیک غیر آلی و آلی (متیله شده) ممکن است با تیول های مهم در پروتئین واکنش نشان داده و فعالیت آنها را مهار کند. در مورد سرطان، مکانیسم های بالقوه شامل سمیت ژنی، اختلال در متیلاسیون DNA، استرس اکسیداتیو، اختلال در تکثیر سلولی و تقویت تومور است. چندین مطالعه اپیدمیولوژیک، قرار گرفتن در معرض آرسنیک با اختلال عملکرد اندوتلیال و افزایش بروز آترواسکلروز ارتباط دارد. به دلیل مقادیر بالای لیپوپروتئین های با چگالی بالا، موش های نوع وحشی در برابر آترواسکلروز مقاوم هستند لذا موش های تغییریافته ژنتیکی مدلهای مناسب برای مطالعه آتروژنز هستند. افزایش تجمع آرسنیک در دیواره رگ و افزایش تشکیل ضایعه آترواسکلروتیک در آئورت موش های دارای ژن حذفی ApoE که در معرض آب حاوی 20 یا 100 میلی گرم در لیتر آرسنیت سدیم (ppm) به مدت 24 هفته هستند مشاهده شده است. با حذف مضاعف ژنهای گیرنده LDL و حذف ژن ApoE در حیوانات و مواجه با آرسنیت سدیم 133) میلی گرم در لیتر) به مدت 18 هفته موجب افزایش تشکیل ضایعات آترواسکروتیک گردید. خصوصیات این ضایعات افزایش تجمع ماکروفاژ و فیبروز در موش های در معرض آرسنیک را نشان داد.

کلیدواژه ها:

آرسنیک ، بیماریهای قلبی و عروقی