مبانی فکری سیاست‌نامه‌نویسی

این مقاله با فرض گرفتن جریانی به نام «سیاست‌نامه‌‌نویسی» در تاریخ اندیشۀ سیاسی سده‌های میانۀ ایران، به دنبال آن است تا مبانی فکری این جریان اندیشه را بازخوانی کند. ازاین‌رو، با برشمردن پنج مؤلفۀ بنیادین، بر آن است تا وجوه مفهومی و معنایی آنها را در متون موسوم به خدای‏نامه‌ها و سیاست‌نامه‌ها مشخص نماید. این پنج مؤلفه عبارت‌‌اند از: فرّ ایزدی، عدالت، توأمانی دین و سیاست، اَشَه، و شاه آرمانی. در این راستا، مقاله کوشیده است تا نه‏تنها این مفاهیم را برای کشف سازه‌های استدلالی‏شان درون‏کاوی کند، بلکه می‏خواهد چگونگی وابستگی و پیوستگی این مفاهیم را به یکدیگر نشان دهد. فرضیۀ این مقاله آن است که مجموعۀ این مفاهیم مؤلفه‌هایی جدا از یکدیگر نیستند، بلکه خوشه‌ای مفهومی‌اند که در ارتباطی نظام‏مند با همدیگر قرار دارند؛ به‌نحوی‌که در هر مفهوم هاله‌ای از معانی دیگر مفهوم‌ها حضوری نامحسوس، ولی درعین‌حال قابل شناسایی دارد.  

کلیدواژه ها:

فرّ ایزدی ، عدالت ، توأمانی دین و سیاست ، اَشَه ، شاه آرمانی