عوامل سیاست‌زدگی در میان حوزویان و راه‌های برون‌رفت از آن

سیاست­زدگی یکی از مباحثی است که در کنار بحث انقلابی­گری و ورود به عرصۀ سیاست مطرح می­شود و با توجه به جایگاه والای حوزه­های علمیه، بررسی پیامدهای منفی و چالش­برانگیز این امر، اهمیتی دوچندان دارد. سیاست­زدگی به همراه خود، جانبداری از یک باور و نگرۀ سیاسی به‌طور‎مطلق و تحلیل­های یک­سویه را در پی دارد؛ درحالی‎که این اندیشه ممکن است درست یا نادرست، و روشمند یا ناروشمند باشد. چنین است که نگاهی افراطی یا تفریطی بر اندیشه و سیاست­ورزی جامعۀ هدف حاکم می­شود و می­تواند فضایی آشفته و آسیب‎زننده را برای فرد و جامعه به همراه آورد. پرسش اصلی در این نوشته بر گرد عوامل سیاست­زدگی در میان حوزویان و راهکارهای برون­رفت از آن شکل گرفته و در پاسخ، این فرضیه ارائه شده است که با توجه به اموری چون دگرگونی و انعطاف، جانبداری، قدرت­خواهی و خواهش مشارکت در سیاست، هرچند با توجه به روحیۀ علم و پرهیزکاری در میان حوزویان، سیاست­زدگی کمتر جای جولان می­یابد، در برخی مواقع و در میان تعدادی از آنان و به‎ویژه طلاب جوان می­توان عوامل سیاست­زدگی را در اموری چون تحلیل­های تقلیدی، خودحق­پنداری و انحصارطلبی، تحلیل­ و رفتارهای افراطی و تفریطی، و فعالیت­های خلاف شرع و قانون پی­جویی کرد و با روش‎هایی چون آگاهی‎بخشی علمی، گسترش سعۀ صدر و شکیبایی، تقویت روحیۀ اجتهاد و آزاداندیشی، و تقویت اعتدال و عقلانیت به برون­رفت آنان از سیاست­زدگی امیدوار بود.

کلیدواژه ها:

سیاست‌زدگی ، حوزویان ، انحصارطلبی ، سعه صدر ، آزاداندیشی