بررسی اثرات اجرای هلالی آبگیر بر پوشش گیاهی، وضعیت و گرایش مرتع (مطالعه موردی: مرتع اینچه شوره زار شهرستان آق قلا)

سازه بیومكانیكی هلالی آبگیر از روش های ذخیره نزولات آسمانی است که در مناطق خشک و نیمه خشک برای اصلاح و احیای مراتع استفاده می شود. از آنجایی که ارزیابی تغییرات در اکوسیستم هایمرتعی پس از اجرای عملیات اصلاح و احیاء و بیابان زدایی برای تعیین اثرهای مثبت و منفی آن ضروریست، از این رو این مطالعه با هدف بررسی اثرات احداث سازه های هلالی آبگیر بر پوشش گیاهی،وضعیت مرتع و گرایش مرتع در مرتع اینچه شوره زار شهرستان آق قلا انجام شد. برای این منظور دو منطقه، منطقه شاهد (عدم اجرای پروژه هلالی آبگیر) و منطقه اصلاحی (اجرای پروژه هلالی آبگیر) تعیین شد و در هر منطقه با استفاده از روش نمونه برداری سیستماتیک تصادفی و با استفاده از 3 ترانسكت 100 متری و تعداد 30 پلات با ابعاد متناسب با شرایط منطقه فاکتورهای درصد پوشش تاجی، لاشبرگ و پارامترهای مورد نیاز جهت تعیین وضعیت و گرایش مرتع به روش 4 فاکتوری برآورد گردید. در نهایت به منظور بررسی معنی دار بودن فاکتورهای گیاهی در منطقه شاهد با منطقه اصلاحی، داده ها مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد وضعیت و گرایش مرتع در منطقه اصلاحی در سطح یک درصد با منطقه شاهد تفاوت معنی دار داشت و از این جهت اجرای هلالی اثرات مثبتی بر وضعیت و گرایش و به نوعی باعث افزایش سلامت مرتع در منطقه اصلاحی شده است. لذا چنین ساز های مكانكی کوچک را برای ذخیره بیشتر نزولات آسمانی در خاک و افزایش پوشش گیاهی و تولید علوفه در مراتع و بیابان زدایی با توجه به شرایط محیطی پیشنهاد داد

کلیدواژه ها:

هلالی آبگیر ، پوشش گیاهی ، وضعیت مرتع ، آق قلا