اثر گوراب ها بر آبدهی قنوات ( مطالعه موردی : دشت ارسنجان)

خشکسالی یک پدیده ی آب و هوایی است که باعث کاهش بارندگی به خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک شده و آب قابل دسترس را کاهش می دهد . از طرفی برداشت آب از سفره آب زیرزمینی با توجه به نیازهای بشر و رشد جمعیت افزایش یافته است و در نتیجه تراز سطح آب در سفره آب زیرزمینی کاهش پیدا کرده و از آبدهی قنوات کاسته می شود. برای جبران تغذیه ناکافی طبیعی، روش های تغذیه ی مصنوعی مورد استفاده قرار می گیرد که استفاده از گوراب یکی از بهترین آنها می باشد. در دشت ارسنجان نیز استفاده از گوراب به منظور تقویت سفره های آب زیرزمینی و آبدهی قنات ها مرسوم می باشد. همچنین تاثیر گوراب ها بر ابدهی قنوات بر اساس فاصله ی آن ها از هم کاملا واضح است. در این تحقیق اثر گوراب ها بر آبدهی قنوات در دشت ارسنجان مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده قنات بناب خشک شده است زیرا گورابی در نزدیکی آن نیست. همچنین آبدهی قنات عایشه که یک گوراب در نزدیکی آن وجود دارد به یک سوم تقلیل یافته و آبدهی قنات کتک که دو گوراب در نزدیکی آن قرار دارد دچار تغییر نشده و ثابت مانده است

کلیدواژه ها:

گوراب ، قنات ، خشکسالی ، دشت ، ارسنجان ، آبدهی