تحلیلی بر اسیب پذیری و مدیریت ریسک سیلاب

سیلاب ها براساس منطقۀ حدوث به سه دسته سیلاب های رودخانه ای، ساحلی و شهری تقسیم می شوند. سیلاب های شهری به جهت وقوع در محدودۀ شهری و ایجادخسارت های جانی و مالی، تاسیسات و زیر ساخت های شهری را در معرض آسیب قرار می دهند. در دهه های اخیر، به دلیل افزایش جمعیت در سیلاب دشت ها، تغییرات اکوسیستم ها، آثار مخرب فعالیت های انسانی، تغییرات کاربری اراضی شهری و دیگر موارد خسارت های ناشی از سیلاب روند افزایشی داشته است. جلوگیری از بحران های ناشی از سیلاب نیازمند به کارگیری راه کارهای مناسب ومدیریت ریسک سیلاب می باشد. هرچند که از تمامی ریسک های سیل نمی توان اجتناب نمود. در این مقاله به منظور ارائه راه کارهای کاهش ریسک سیلاب با تاکید بر روش های سازمانی ومدیریت، آسیب پذیری دشت سیلابی و مدیریت ریسک سیلاب به شیوه تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته است. مطابق نتایج مدیریت اصولی سیلاب و کاهش ریسک آن در هر منطقه نیازمند بررسی های میدانی و مدل سازی و تعیین درجه آسیب پذیری منطقه و اعمال راه کارهای مدیریتی در این مناطق برحسب اولویت می باشد. دستیابی به اهداف مورد نظر نیازمند هماهنگی ارگان های وابسته در مدیریت یکپارچه حوضه و شفاف سازی نقش و زمان ایفای آن و اثر هر یک از محورهای مدیریتی به همراه تامین بودجه کافی و هموارسازی بسترهای قانونی می باشد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ریسک ، دشت سیلابی ، روش های غیر سازه ای ، هماهنگی سازمانی ، مدیریت سیلاب