پیش بینی ایمنوانفورماتیکی اپیتوپ های سلول های B و T آنتی ژن MIC13 به منظور مهندسی یک واکسن نوترکیب

توکسوپلاسما گوندی (Toxoplasma gondii) یک انگل درون سلولی است که پراکندگی جغرافیایی وسیعی دارد و می تواند مخاطرات جدی را برای انسان و دام و طیور ایجاد کند. مراحل تکاملی این انگل در دو میزبان است به صورتی که تکثیر جنسی در میزبان نهایی که گربه سانان هستند پیش می رود و تکثیر غیرجنسی در میزبان واسط که شامل انسان و مهره داران خونگرم هست اتفاق می افتد. این انگل در میزبان های واسط به دو فرم تاکی زوئت (با قدرت تهاجمی بالا در سلول های هسته دار بدن) و برادی زوئیت (با توانایی رشد آهسته تر که به شکل کسیت بافتی درمی آید) دیده می شود و ضایعاتی مانند نکروز و مرگ سلولی را در پی دارد (1). به عنوان ارگان های زیر سلولی T.gondii، میکرونم ها، روپتری ها و گرانول های متراکم نقش کلیدی را در طی فرایند تهاجم فعال T.gondii در سلول های میزبان بازی می کنند. در تحقیقات نشان داده شده است که پروتئین های میکرونیمال (MICs) به عنوان چسب های پروتئینی نقش مهمی در حمله به سلول های میزبان دارند، اگرچه نقش دقیق آن ها هنوز هم کاملا درک نشده است ولی می توانند مولکول های بالقوهای در طراحی واکسن علیه بیماری توکسوپلاسموسیز باشند. T.gondiiMIC1، یک لکتین متصل شونده به اسید سالیسیلیکاست و در تهاجم وابسته به اسید سالیسیلیک به سلول های میزبان نقش دارد (2). هدف از مطالعه حاضر ردیابی اپی توپ های خطی سلول های B و T مولکول MIC1 از انگل T.gondii توسط سرور دقیق و قابل اعتماد آنلاین IEDB است تا بدین طریق بتوان واکسن های زیر واحدی ایمنی را برای مقابله با این بیماری طراحی کرد.