مروری بر تاب آوری سازمانی در کسب و کارهای نوپا

محیط پیرامون سازمان های امروزی در معرض تهدیدهای گوناگونی قرار دارد که حتی گاهی اوقات یک حادثه به ظاهر کوچک و کم اهمیت می تواند، تأثیرات بزرگی را بر روی مجموعه ای از سازمان ها به جای بگذارد. با این وجود سازمان های بسیار موفقی هستند، که این بحران ها را با موفقیت و یا با کمترین هزینه پشت سر می گذرانند که در این مواقع بحث تاب آوری سازمانی مطرح می گردد. بنابراین، آنها برای مدیریت اختلالات غیرمنتظره، حفظ عملکرد بالا و حتی شکوفایی و رشد، باید قابلیت های تاب آوری را توسعه دهند. تأسیس شرکت های جدید از طریق فعالیت های کارآفرینانه می تواند در سطح کشوری منجر به افزایش رشد اقتصادی کشور، خالقیت و بهره وری گردد. استارتاپ ها با توجه به ماهیتی که دارند به طور معمول با عدم قطعیت و بحران های زیادی روبرو هستند و نسبت به سازمان های مستقر (بزرگ) آسیب پذیرتر محسوب می شوند. آنها منابع کمتری برای مقاومت در برابر بحران های تهدیدآمیز دارند بنابراین، کسب و کارهای نوپا (استارتاپ ها) به طور پیوسته تحت شرایط چالش برانگیز کار می کنند. لذا، کسب و کارهای نوپا به انعطاف پذیری و ثبات نیاز دارند، پس تاب آوری سازمانی یک موضوع اساسی در زمینه استارتاپ است تا تبدیل به سازمان های مقاوم شده و خطرات را با کمترین هزینه پشت سر بگذرانند و به اهداف خود برسند. ازجمله یافته های این پژوهش می توان به اهمیت و ضرورت نقش تاب آوری در استارتاپ ها اشاره کرد. مدیران و رهبران استارتاپ ها باید برای موفقیت در اهداف و رسیدن به چشم انداز سازمان ها، عوامل مؤثر بر تاب آوری بشناسند و آن را به عنوان یک اصل اجرا و پیاده سازی کنند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری سازمانی ، کسب و کارهای نوپا ، عوامل مؤثر بر تاب آوری سازمانی