بررسی شاخص های سرزندگی پیاده راه ها و خیابان های پیاده محور، در مقایسه پیاده راه استقلال، استانبول ترکیه و خیابان پیاده محور سی تیر، تهران ایران

در سالهای اخیر تسلط سواره بر پیاده که نوعی از تسلط کمیت بر کیفیت می­باشد، در فضاهای شهری به­نوعی به فرهنگ غالب شهرها تبدیل شده­است. کاهش تعاملات اجتماعی، ترافیک سنگین، آلودگی­های محیط­زیستی و تخریب بافت­ها و بناهای ارزشمند کهن شهرها از معضلات شهرهای امروزی می­باشند که بخشی از دلایل آن به خودرو­محوری و کاهش حرکت پیاده در شهرها برمی­گردد. جنبش پیاده­محوری، تقویت حرکت پیاده در فضاهای شهری و ایجاد پیاده­راه­ها، روش­هایی برای کاهش اثرات معضلات ذکر­شده و بازگرداندن جایگاه حرکت پیاده به فضاهای شهری می­باشند. پیاده­راه­ها به عنوان معابری با نقش اجتماعی بالا و محدودسازی حرکت سواره، در واقع راهی برای بازپس­گیری معابر عمومی به ویژه فضاهای شهری ارزشمند که دارای جاذبه­های فرهنگی، تاریخی، تجاری و تفریحی برای عابرین پیاده هستند، از وسایل نقلیه و پس­دادن آن به انسان به منظور حرکت، تعاملات اجتماعی و فعالیت­های تفریحی، گردشگری و تجاری است. یکی از مهم­ترین شاخصه­های پیاده­راه­ها و خیابان­های پیاده­محور، میزان سرزندگی آنها می­باشد که می­تواند نقش اساسی در میزان حضور و رضایت شهروندان جهت افزایش تعاملات اجتماعی و نزدیک شدن به اهداف پیاده­محوری داشته باشد. این پژوهش به بررسی شاخصه­های سرزندگی محورهای پیاده پرداخته و هدف این پژوهش رسیدن به معیارهای مشترک برای ایجاد سرزندگی در پیاده­راه­ها و خیابان­های پیاده­محور می­باشد. همچنین با مقایسه و بررسی دو پیاده­راه، استقلال استانبول و خیابان سی تیر تهران از طریق تکنیک تجزیه و تحلیل SWOT به تدوین معیارهایی برای ایجاد سرزندگی در پیاده­راه­ها می­پردازد و  معیارهایی را برای ایجاد سرزندگی در پیاده­راه­ها و خیابان­های پیاده­محور پیشنهاد می­نماید.

کلیدواژه ها:

پیاده راه ، سرزندگی ، خیابان سی تیر ، پیاده راه استقلال ، تکنیک SWOT