تعیین جهات مناسب توسعه شهری بر اساس مناطق ممنوعه ژئومورفولوژیکی (مطالعه موردی: شهرستان فارسان)

توسعه شهری بدون در نظر گرفتن ویژگی­های ژئومورفولوژی منجر به مخاطرات محیطی و تهدید برای جوامع انسانی می‌شود. با توجه به اینکه شهرستان فارسان از نظر ژئومورفولوژیکی با محدودیت­های زیادی مواجه است، هدف از تحقیق حاضر این است تا با اعمال مناطق ممنوعه توسعه شهری، مناطق مستعد توسعه سکونتگاه­های شهرستان فارسان شناسایی شوند. تحقیق حاضر بر مبنای روش­های نرم­افزای، کتابخانه­ای و تحلیلی استوار است. در این تحقیق از 8 پارامتر شیب، جهت شیب، ارتفاع، زمین­شناسی، کاربری اراضی، فاصله از گسل، فاصله از رودخانه و فاصله از نقاط شهری برای ارزیابی تناسب زمین استفاده شده است. همچنین به‌منظور تجزیه ‌و تحلیل داده­ها و مکان­گزینی مناطق مستعد جهت اهداف مورد نظر از روش مناطق ممنوعه و مدل­های منطق فازی و AHP استفاده شده است. روش کار به‌گونه‌ای است که پس از تهیه لایه­های اطلاعاتی، مناطق ممنوعه جهت اهداف توسعه شهری شناسایی شده و سپس با استفاده از مدل AHP وزن نهایی هر کدام از لایه­های اطلاعاتی بدست آمده است. سپس در محیط GIS با استفاده از منطق فازی لایه­های اطلاعاتی بر اساس وزن­های بدست آمده و همچنین اعمال مناطق ممنوعه با هم تلفیق شده­اند. روش بکارگرفته شده در تحقیق حاضر سبب شده تا مناطقی که جهت اهداف توسعه شهری مناسب نیستند جزء مناطق ممنوعه قرار گیرند. نتایج تحقیق بیانگر این است که بخش زیادی از وسعت شهرستان فارسان در مناطقی قرار دارند که حداقل از نظر یکی از معیارهای مورد نظر تناسب لازم را برای اهداف توسعه شهری ندارند.

کلیدواژه ها:

ارزیابی تناسب زمین ، جهات توسعه شهری ، مناطق ممنوعه ژئومورفولوژیکی ، شهرستان فارسان