خانه داری زنان، ارزشمنذی و کارآمدی آن با تأکید برآموزه های اسلامی

خانواده منظومه واحدی است که هر یک از اعضای آن تکالیف و نقش های ویژه ای دارند. این نقش ها و تکالیف مکمل یک دیگرند. تقسیم کار در خانواده بر مبنای جنسیت نتیجه بخش است. به همین دلیل است که همواره توجه زنان به نقش ها خانوادگی و توجه مردان به نقش های اجتماعی- اقتصادی، خانواده را تداوم، استحکام بخشیده است. نقش آفرینی زن در خانواده، چنان ارجمند است که بدون آن، خانواده بی معناست. برخی از نقش آفرینی های زن در خانواده فطری و غریزی است که دست آفریدگار حکیم آن ها در سرشت او نهاده است و برخی دیگر آموختنی است. اکنون که زن محور خانواده است، باید در ایفای درست این نقش کوشا باشد و شایستگی خود را به ظهور برساند. نخست شوهرش را سپس فرزندانش را به گونه ای موزون، پیرامون خویش بگرداند. کانون خانه و خانواده مقدس ترین مکان برای رشد انسان ها و مکتب تربیتی برای اداره امور اجتماعی به حساب می آید. در این میان نقش سازندگی مادر و زن خانه، در رشد و تکامل تربیت شدگان اعضای خانواده، فوق العاده بیشتر است و هرچه مدیریت و آگاهی او در این زمینه مطلوب باشد فارغ التحصیلان آن کانون به همان نسبت ارزشمند خواهند بود. خانواده در زندگی زمانی موفق می گردد، که به طور مشترک و برای رسیدن به اهداف مقدس در کانون خانواده تلاش کنند و هیچکدام از زن و شوهر از کار، گریزان نباشند، ولی باید شئون وظایف مشخص باشد هر یک به تناسب توان و تخصص و حوصبه خویش، انجام کاری را بر عهده گیرد. زن نمی تواند به طور کلی از خانه داری سرباز زند و به بهانه خدمت به اجتماع در خارج از خانه کار کند باید باور کند که قرآن شروع خدمت و اصلاح را از خانواده توصیه، سفارش می فرماید . سرباز زدن ار کار مربوط به خانه نه هیچ مذهبی آن را می پسندد و نه هیچ مسلکی. مردی که در محل کارش به یاد خانه اش می افتد که همسر مورد اعتمادی در آنجا نگهدار است بهتر به کار خود می رسد و بهتر انجام وظیفه می کند.

کلیدواژه ها:

خانه داری ، زن ، ارزشمندی ، کارآمدی ، خانواده