بررسی حقوقی شرط امتناع از فرزنددار شدن

شروط ضمن عقد مبحثی است که از دیرباز محل سخنان و مباحثات فقها در فقه امامیه بوده و در عصر حاضر نیز حقوقدانان در کتب حقوقی خود شروط ضمن عقد را مورد بحث و مطالعه قرار داده اند. اما شرط امتناع از فرزنددار شدن یکی از شروطی است که امروزه با توجه به تغییر شیوه زندگی و انتظارات زوجین از همدیگر، بین زوجین متداول شده و در قوانین در مورد این شرط و صحت یا بطلان آن و همچنین ضمانت اجرای تخلف از این شرط بحثی نشده. اما اگر همین شرط را از منظر اخلاقیات بنگریم، پرواضح است که شرطی نه چندان اخلاقی است؛ زیرا قصد و نیت در ازدواج، فرزندآوری و تولید نسل است. با این حال در بعضی موارد هریک از طرفین عقد نکاح در طی شروط ضمن عقدی این حق را از طرف دیگر سلب می کنند. داشتن فرزند رای زوجین هم حق و هم تکلیف است و مستنبط از ماده 959 مدنی ایران، سلب حق بصورت جزئی، بلااشکال است پس می بینیم که طبق ماده قانونی، شرط عدم فرزنددار شدن نیز می تواند جزو شروط قابل قبول ضمن عقد مطرح شود. در فقه نیز فقهای متقدم و متأخر در کتب و استفتانات خود به انواع آن پرداخته اند. همچنین حقوقدانان در کتب خود در مورد شروط ضمن عقد نکاح را مورد بررسی قرارداده و به نظر و قولی که می تواند مورد پذیرش باشد دست یابد.

کلیدواژه ها:

شرط فعل ، فرزندآوری ، امتناع ، زوجین