مقایسه تأثیر برنامه تمرینی ایروبیک و بازی‌ درمانی بر مهارت ‌های هماهنگی و چابکی کودکان مبتلا به اختلال ‏نقص توجه و بیش فعالی

هدف: اختلال نقص توجه و بیش فعالی شایع ‌ترین اختلال عصبی - رفتاری دوران کودکی به شمار می ‌رود و کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی در فاکتورهایی همچون هماهنگی حرکتی و چابکی ضعف دارند، لذا هدف این تحقیق مقایسه تأثیر برنامه تمرینی ایروبیک و بازی ‌درمانی گروهی بر مهارت ‌های هماهنگی و چابکی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی بود. روش بررسی: در این پژوهش ۲۶ کودک (۴ دختر و ۲۲ پسر) مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی به صورت تصادفی در  گروه های تجربی (گروه ایروبیک و گروه بازی درمانی گروهی) و  گروه کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند.  گروه ایروبیک ( 9کودک، وزن(کیلوگرم) 12/3±24/2، سن 2/1±7/9 سال و قد 3±126سانتی متر) و گروه بازی ‌درمانی گروهی (9کودک، وزن(کیلوگرم) 9/2±23/8، سن 1/9±7/3 سال و قد 2±121سانتی متر) بودند. گروه‌ های تجربی هر یک ۸ هفته، هر هفته ۳ جلسه و هر جلسه ۶۰ – ۴۵ دقیقه، تحت مداخله ی برنامه ی تمرینی ایروبیک و بازی ‌درمانی گروهی قرار گرفتند. گروه کنترل (8کودک، وزن(کیلوگرم) 6/4±25/4،سن 2±8 سال و قد 3±127سانتی متر) در این مدت هیچ فعالیت خاصی انجام ندادند. هماهنگی اندام فوقانی، هماهنگی دوطرفه اندام‌ ها و چابکی هر سه گروه به ترتیب با خرده آزمون شماره ۵ مقیاس مهارت ‌های حرکتی برونینگز ازرتسکی، خرده آزمون شماره ۳ مقیاس مهارت ‌های حرکتی برونینگز ازرتسکی و آزمون زیگزاگ در ابتدا و انتهای پژوهش مورد ارزیابی واقع شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ­ها از روش آنالیز واریانس با اندازه­ های تکراری در سطح خطای پنج درصد استفاده شد (0/05>p). یافته ‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که بازی درمانی باعث ایجاد افزایش معنادار در هماهنگی اندام فوقانی p <0/001)) و هماهنگی دوطرفه (p <0/001) و چابکی (p <0/001) کودکان بوده­ است. تمرینات ایروبیک هماهنگی اندام فوقانی (p <0/001) و هماهنگی دوطرفه (p <0/001) را به طور معناداری افزایش و چابکی را به طور معناداری کاهش داد .(p <0/001) به علاوه در کودکان گروه بازی ­درمانی نسبت به گروه ایروبیک هماهنگی اندام فوقانی و هماهنگی دوطرفه و چابکی به طور معناداری بیشتر بود (p <0/001). در گروه کنترل نیز  تغییراتی در هماهنگی اندام فوقانی(p=0/621) و چابکی (P=0/590) مشاهده نشد و هماهنگی دوطرفه به طور معناداری کاهش یافت (P=0/002). نتیجه‌ گیری: در تحقیق حاضر با اینکه بازی‌ درمانی گروهی نسبت به ورزش ایروبیک تاثیر بیشتری بر بهبود مهارت‌ های هماهنگی اندام فوقانی و هماهنگی دوطرفه اندام ها و چابکی داشت. بنابراین استفاده از تمرینات بازی‌ درمانی گروهی به درمانگران و متخصصان روانشناسی پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

اختلال بیش فعالی و نقص توجه ، تمرینات ایروبیک ، بازی‌درمانی ، هماهنگی حرکتی ، چابکی