بررسی اثربخشی آموزش کفایت اجتماعی خانواده محور بر رابطۀ والد و کودک آهسته گام

آهسته گامی باعث ایجاد تغییر در زندگی هر فرد و خانواده اش می شود. به همین دلیل استفاده از برنامه هایی که هم بر فرد و هم بر خانواده تمرکز می کنند نتیجه بخش است. هدف پژوهش حاضر، دستیابی به روشی موثر برای بهبود رابطۀ کودکان آهسته گام با والدینشان بود. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعۀ آماری این پژوهش دانش آموزانپسر کمتوان ذهنی 7 تا 12 ساله شهر شیراز می باشند. برای انتخاب آزمودنی ها بوسیلۀ روش نمونه گیری تصادفی از مدارس استثنایی شیراز، یک مدرسه انتخاب و از میان دانش آموزان آن 40 نفر به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل به طور مساوی تقسیم شدند. گروه آزمایشی با حضور 20 مادر و 12 پدر دانش آموزان طی 12 جلسه تحت آموزش کفایت اجتماعی خانواده محورقرار گرفت ولی به گروه کنترل آموزشی ارائه نشد. ابزار جمع آوری اطلاعات مقیاس ارزیابی رابطۀ کودک-والد پیانتا 1994 بود. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد. یافته ها نشان داد که گروه آزمایش و کنترل حداقل در یکی از خرده مقیاس های رابطۀ والد-کودک تفاوت معناداری داشتند P<0/01 نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که آموزش کفایت اجتماعی خانواده محور بر تعارض و رابطۀ مثبت کلی اثر مثبت و معنادار داشته اما در مؤلفه های نزدیکی و وابستگی این تأثیر معنادار نبوده است. درکل نتایج حاکی از آن بود که برنامه آموزشی کفایت اجتماعی خانواده محور باعث بهبود رابطۀ والد و کودک آهسته گام شده است. بنابراین پیشنهاد می شود از این برنامه برای ارتقای رابطۀ والدین و کودکان آهسته گام استفاده شود.

کلیدواژه ها:

خانواده محور ، رابطۀ والد-کودک ، کودکان آهسته گام ، مهارت های اجتماعی