اثربخشی آموزش مهارت دیدگاه گیری با روش تئاتر مجادله بر ارتقای فضیلت قدردانی

پژوهش حاضر در پی آن بود تا اثربخشی آموزش مهارت دیدگاه گیری با روش تئاتر مجادله بر ارتقای فضیلت قدردانی را تعیین کند. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیشآزمون پسآزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود که آموزش دیدگاه گیری نقش متغیر مستقل و قدردانی نقش متغیر وابسته را داشتند. شرکت کنندگان در این پژوهش، 72 نفر از دانش آموزان دختر کلاسپنجم دبستان شهر شیراز بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحلهای انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی یک کلاس به عنوان گروه آزمایش اول (دیدگاهگیری در حالت تصور خود)، یک کلاس به عنوان گروه آزمایش دوم (دیدگاه گیری در حالت تصور دیگری) و یک کلاس نیز به عنوان گروه کنترل انتخاب شد. پس از اجرای پیش آزمون، مهارت دیدگاه گیری در دو حالت تصور خود و تصور دیگری به مدت سه جلسه و با روش تئاتر مجادله، با همکاری یک گروه تئاتر در اجرای نمایش ها، آموزش داده شد و سپس از مشارکت کنندگان پسآزمون گرفته شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه ی قدردانی (مککالوف، ایمونز و تسانگ، 2002 ) بود. برای تحلیل داده ها نیز از نرمافزار SPSS نسخه ی 26 استفاده شد. نتایج تحلیل ها با روش ANOVA ، اثربخشی آموزش دیدگاه گیری بر متغیر قدردانی را در هر دو گروه آزمایش تأیید کرد. این درحالی است که نتایج، تفاوت معنی داری در اثربخشی آموزش دیدگاه گیری در حالت تصور خود و تصور دیگری نشان نداد. در مجموع، می توان گفت که آموزش دیدگاه گیری با روش تئاتر مجادله می تواند منجر به ارتقای فضیلت قدردانی شود.

کلیدواژه ها:

دیدگاه گیری ، حالت تصور خود ، حالت تصور دیگری ، تئاتر مجادله ، فضیلت قدردانی