تأثیر ارگونومی بر رضایت شغلی نیروهای ستادی شاغل در پروژه‌های شرکت مهندسی و توسعه گاز ایران

سابقه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر فضای ارگونومیک محیط کار ‌بر رضایت شغلی نیروی ستادی شاغل در پروژه‌های شرکت مهندسی و توسعه گاز ایران انجام شد. مواد و روش‌‌ها: پژوهش حاضر از مطالعات توصیفی- همبستگی می‌باشد که به روش پیمایشی انجام شده است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان ستادی شاغل در پروژه‌های شرکت مهندسی توسعه گاز ایران در شهر تهران به تعداد 430 نفر بود که 205 نفر از آن‌ها مطابق با فرمول کوکران به‌عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از ‌‌‌‌‌‌‌پرسشنامه‌‌ استاندارد رضایت شغلی ‌‌مینه‌سوتا و ‌‌‌‌‌‌‌پرسشنامه‌ پژوهشگر‌ساخته‌ سنجش محیط کاری (ارگونومی) جمع‌آوری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها ‌‌از آمار توصیفی و استنباطی (بررسی همبستگی و رگرسیون بین دو متغیر) استفاده گردید و داده‌ها ‌از طریق نرم‌افزار 24 SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: یافته‌ها‌ حاکی از آن بودند که ضریب مسیر بین متغیر ارگونومی ‌‌‌‌‌با متغیر رضایت شغلی (46/0) در سطح (001/0P<) معنادار بوده و متغیر ارگونومی 21 درصد از واریانس متغیر رضایت شغلی را تبیین می‌نماید. نتیجه‌گیری: رگرسیون بین متغیر ارگونومی ‌‌‌‌‌و متغیر رضایت شغلی، مثبت و معنادار بود. همبستگی Pearson بین این دو متغیر نیز متوسط و معنادار محاسبه گردید.

کلیدواژه ها:

Human Factors Engineering ، Job Satisfaction ، Structural Equation ، Work Environment ، Workplace ، رضایت از محیط ، فضای کار ، محیط کار ، معادلات ساختاری مهندسی عوامل انسانی ، مهندسی فاکتورهای انسانی