نقش پیش‌بینی‌کننده سرمایه‌ اجتماعی در سلامت اجتماعی کارکنان (مورد مطالعه: اداره‌های پست استان خراسان جنوبی)

وجود سرمایه­ ‌اجتماعی، حافظ سلامتی است. افرادی که در شبکه‌ای از حمایت، اعتماد عمومی، اطلاعات و هنجارها زندگی می‌کنند، منابعی در اختیار دارند که بر سلامت آن‌ها اثر می‌گذارد. هدف این مطالعه نقش سرمایه‌ اجتماعی در پیش‌بینی سلامت‌ اجتماعی است که از دیدگاه فوکویاما (سرمایه ‌اجتماعی) و دیدگاه کییز (سلامت ‌اجتماعی) به­‌عنوان مبنای نظری استفاده شده­است. رویکرد این پژوهش کمّی محور و از نوع پیمایش (توصیفی- همبستگی) است. جامعه آماری و حجم نمونه، کلیه کارکنان ادارات پست خراسان‌جنوبی هستند که به ‌صورت تمام­شماری، برای حجم نمونه انتخاب شده­اند. ابزار جمع‌آوری یافته­ها پرسش­نامه‌های استانداردشده سرمایه‌ اجتماعی ناهاپیت و گوشال (1998) و سلامت ‌اجتماعی کییز (1998) است. ضریب آلفای کرونباخ، به ترتیب برای سرمایه اجتماعی و سلامت اجتماعی برابر با 952/0 و 646/0 به دست آمده­است. تحلیل­ها با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS ویراست 22 و نرم‌­افزار آموس (AMOS) ویراست 24 انجام شده­اند. یافته­های آمار توصیفی حاکی از آن­است که از نظر پاسخگویان، میانگین متغیرهای سلامت اجتماعی (2/54%) و سرمایه اجتماعی (8/50%) متوسط به دست آمده­است. بر اساس فرضیه­ها بین سرمایه اجتماعی و ابعاد آن (ساختاری، شناختی و ارتباطی)، جهت تحقق و تقویت سلامت اجتماعی، رابطه مثبت و معنی‌داری وجود داشته­ است (01/0>p). بر اساس نتایج بتای مدل رگرسیونی مؤلفه­های ارزش­ها، همکاری، روابط، شبکه­ها، اعتماد و تعهد، به ترتیب به بهترین وجه، متغیر ملاک را تبیین کرده­اند و مقدار ضریب همبستگی (R) سرمایه اجتماعی 447/0 به­دست ­آمده که نشان از مؤلفه‌های متغیر رابطه همبستگی نه چندان قوی با سلامت اجتماعی بوده ­است. در نهایت نزدیک به 20% از کل تغییرات میزان سلامت اجتماعی، متأثر از نقش پیش­بینی­کننده سرمایه اجتماعی و مؤلفه­های سازمانی آن بوده ­است.

کلیدواژه ها:

سرمایه‌ اجتماعی ، سلامت‌ اجتماعی ، اداره کل پست خراسان‌جنوبی