بررسی میزان انجام راهکارهای مدیریت پایدار منابع آب بخش کشاورزی استان لرستان در شرایط خشکسالی

مدیریت منابع آب بخشی از برنامه ریزی توسعه كشورها تلقی می شود و هر كشوری بر مبنای ميزان منابع آب در دسترس، استراتژی و برنامه خاصی را برای بهره برداری بهينه از منابع آب موجود اجرا می نماید. كشورهای درحال توسعه به علت فقدان مدیریت هوشمند بر منابع آب و عدم به كارگيری راهكارها و عمليات فوق به مراتب بيشتر از تنش های آبی و خشکسالی ها آسيب می بينند. تحقيق حاضر باهدف بررسی ميزان انجام راهكارهای مدیریت پایدار منابع آب در بخش كشاورزی استان لرستان در شرایط خشکسالی انجام گرفته است. روش تحقيق بكار گرفته شده پيمایشی بوده و جامعه آماری تحقيق شامل كشاورزان آبی كار و كارشناسان مربوطه در سطح استان می باشند كه با استفاده از پرسشنامه محقق ساخت مورد پرسش قرار گرفتند. در تجزیه و تحليل داده ها از آزمون تحليل عاملی تأیيدی با استفاده از نرم افزار ليزرل و تكنيک مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج تحقيق نشان داد كه مدل معادلات ساختاری ميزان انجام راهكارهای مدیریت پایدار منابعآب بخش كشاورزی دارای برازش خوبی بوده و پارامترهای برآورد شده در مدل حاصله برای آزمون فرضيات قابل اتكا می باشند. با توجه به مقدار t محاسبه شده و سطح معنی داری مشخص شد در عمل فقط راهكارهای "اقتصادی" و "اجتماعی- فرهنگی" معرفی شده در تحقيق، با اطمينان 95 % در راستای مدیریت پایدار منابع آب بخش كشاورزی در شرایط خشکسالی انجاممی گيرند و راهكارهای "فنی"، "آموزشی- ترویجی" و "زراعی" عملاً انجام نمی گيرند و از بين راهكارهای اقتصادی شاخص پرداخت وام های بانكی كمبهره و سهل الوصول؛ و در بين راهكارهای اجتماعی- فرهنگی شاخص مشاركت دادن مردم در تصميم گيری، اجرا و نگهداری پروژه های مدیریت آب در كشاورزی دارای بيشترین ميزان انجام در شرایط خشکسالی می باشند. همچنين با توجه به ميزان همبستگی هر یک از متغييرهای مستقل و وابسته، انواع راهكارهای مذكور مورد رتبه بندی قرار گرفتند كه بر این اساس مشخص شد راهكارهای اقتصادی دارای رتبه اول و بيشترین ميزان انجام و بعدازآن راهكارهای اجتماعی- فرهنگی دارای رتبه دوم ازلحاظ ميزان انجام در شرایط خشکسالی می باشند

کلیدواژه ها:

راهکارهای مدیریت پایدار منابع آب ، بخش کشاورزی استان لرستان ، خشکسالی