بررسی تغییرات زمانی- مکانی کیفیت منابع آب زیرزمینی دشت بروجرد- دورود

منابع آب زیرزمینی بزرگ­ترین ذخیره­ی قابل‌دسترس آب شیرین زمین هستند و مدیریت این منابع و کنترل کیفی آن­ها از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از این تحقیق، بررسی تغییرات زمانی و مکانی پارامترهای کیفی آب زیرزمینی ازنظر مصارف شرب و کشاورزی بر اساس طبقه­بندی شولر و ویلکاکس در دشت بروجرد- دورود است. در پژوهش حاضر از پارامترهای کیفی ازجمله هدایت الکتریکی، نسبت جذبی سدیم، اسیدیته، کلسیم، کلر، منیزیم، سدیم و سولفات از 55 منبع در سال­های 1380 و 1395 استفاده شد. برای تهیه نقشه­های پهنه­بندی از روش‌های زمین‌آمار که روش درون­یابی کریجینگ مناسب‌تر بود، استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که اکثر مناطق دشت در سال­های 1380 حدود 78/59 درصد منابع در وضعیت مطلوب قرار دارند که در سال 1395 به 79/95 درصد بهبودیافته است. در طبقه­بندی کشاورزی در سال 1380 بیش از 08/74 درصد منطقه دارای کیفیت خوب و قابل‌قبول بوده است که در سال 1395 به حدود 94/85 درصد افزایش‌یافته است.

کلیدواژه ها:

آب زیرزمینی ، دیاگرام شولر ، دیاگرام ویلکاکس ، کریجینگ ، کیفیت