برآورد ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی-عضلانی در کادر پرستاری با استفاده از شاخص‌‌های Movement and Assistance of Hospital Patients و Patient Transfer Assessment Instrument

مقدمه اختلالات اسکلتی عضلانی از مهم‌‌ترین مشکلات شغلی پرسنل بخش بهداشت و درمان شناخته شده است که در این بین پرستاران با توجه به نیازمندی‌‌های فیزیکی و روانی بالای این شغل بزرگترین گروه در معرض خطر شناخته شده‌‌اند. هدف از این مطالعه، مقایسه روش‌‌های ارزیابی ریسک حمل و جابجایی دستی بیماران در پرسنل پرستاری یکی از بیمارستان‌‌های دانشگاه علوم پزشکی اهواز می‌‌باشد. مواد و روش‌‌ها مطالعه مقطعی حاضر در بهار ۱۳۹۵ میان ۴۱ نفر از پرستاران بیمارستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز انجام گرفت. نمرات پرسنل برای حمل بیماران با استفاده از چک لیست MAPO و PTAI جمع‌‌آوری و در نهایت تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم‌‌افزار  SPSS v.۱۹و آزمون‌‌های کای دو و اسپیرمن انجام گرفت. یافته‌‌ها طبق نتایج شاخص MAPO، ۸۴/۶۲% از افراد در معرض خطر آسیب‌‌های اسکلتی عضلانی می‌‌باشند و مطابق نتایج PTAI  این میزان ۹۱/۱۱% گزارش داده شده است. بر اساس آزمون آماری پیرسون بین یافته‌‌های دو روش MAPO وPTAI  همبستگی معنی‌‌داری در این مطالعه مشاهده نشد. نتیجه‌‌گیری با توجه به تفاوت‌‌هایی که در ماهیت، ابزارهای سنجش و شیوه امتیازدهی آیتم‌‌های اندازه‌‌گیری روش‌‌های ارزیابی ریسک MAPO و PTAI وجود دارد، هر دو روش از ابزارهای بسیار کارآمد و مفید برای تعیین و ارزیابی ریسک حمل دستی بیمار می‌‌باشند.

کلیدواژه ها:

Musculoskeletal disorders ، MAPO technique ، PTAI technique ، Nursing ، اختلالات اسکلتی عضلانی ، روش MAPO ، روش PTAI ، پرستاری