تاثیر شنا بر میزان SOD و CAT کاردیومایوسیتی موش‌های‌صحرایی نر مسموم‌شده با پراکسیدهیدروژن

مقدمه عضله قلب به‌عنوان یک بافت اکسیداتیو با فعالیت مداوم یکی از بافت‌های مستعد جهت بروز آسیب‌های اکسیداتیو است. آنزیم‌های SOD و CAT در تعدیل فشار اکسایشی نقش مؤثری ایفا می‌کنند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر شش هفته شنای اجباری بر سطوح آنزیم‌های SOD و CAT کاردیومایوسیتی موش‌های مسموم شده با پراکسیدهیدروژن است. مواد و روش­ها در این پژوهش تعداد 24 سر موش نر نژاد ویستار با میانگین وزنی 20±180 به‌طور تصادفی به چهارگروه (1).کنترل ، (2).شم (تزریق سالین)، (3).آب‌اکسیژنه ، (4).آب‌اکسیژنه و تمرین تقسیم شدند. برای القاء فشار اکسیداتیو،در گروه‌های 3و4، موش‌ها H2O2 را به میزان mmol/kg1، در طول سه هفته به شکل یک روز درمیان و به‌صورت تزریق داخل صفاقی دریافت نمودند. درگروه تمرین، شنای اجباری، در طول شش هفته ،  به مدت 60 دقیقه در روز و طی 5 روز در هفته انجام شد . سنجش میزان فعالیت آنزیم‌ها، به روش الایزا انجام شد. جهت تعیین معنی‌داری از روش تحلیل واریانس یک‌طرفه استفاده شد. (0/01> P) یافته­ها نتایج نشان داد القای H2O2 باعث کاهش معنی‌دار میزان فعالیت آنزیم‌های SOD و CAT شد لیکن شش هفته شنای اجباری در آب باعث افزایش معنی‌دار میزان فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز در بافت قلب شد. (0/01> P). میزان فعالیت آنزیم کاتالاز نیز با افزایش روبرو شد که این افزایش معنی‌دار نبود. نتیجه­‌گیری با توجه به یافته‌های پژوهش می‌توان گفت شنای اجباری با افزایش معنی‌دار فعالیت آنزیم SOD از تضعیف سیستم آنتی‌اکسیدانی قلب متعاقب القای H2O2 پیشگیری می‌کند. بنابراین از این نوع تمرین می‌توان در جهت تقویت سیستم آنتی‌اکسیدانی بهره گرفت.  

کلیدواژه ها:

Force swimming ، Superoxide dismutase ، Catalase ، Hydrogen Peroxide ، شنای اجباری ، سوپراکسیددیسموتاز ، کاتالاز ، پراکسیدهیدروژن