اثربخشی آموزش توجه بر تمامی عملکردهای توجهی و بازداری پاسخ در کودکان مبتلا به اختلال کم‌توجهی/ بیش فعالی

مقدمه اختلال کم‌توجهی/ بیش فعالی از جمله رایج‌ترین اختلالات رشدی عصبی دوران کودکی محسوب می‌شود. توجه یکی از مهم‌ترین کارکردهای شناختی آسیب‌دیده در این کودکان می‌باشد که می‌تواند بسیاری از کارکردهای تحصیلی، اجتماعی و شغلی آینده این کودکان را متأثر سازد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثربخشی آموزش توجه بر عملکرد توجه و بازداری پاسخ کودکان مبتلا به اختلال کم‌توجهی/ بیش فعالی بود. مواد و روش­ها نوع پژوهش نیمه آزمایشی با  نمونه گیری هدفمند به صورت پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور 40 دانش‌آموز پسر مبتلا به اختلال کم‌توجهی/ بیش فعالی به کمک مصاحبه بالینی و پرسشنامه کانرز شناسایی و انتخاب شدند و به طور تصادفی 20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل گمارده شد. به منظور اندازه‌گیری متغیرهای پژوهش از تکلیف استروپ، آزمون عملکرد پیوسته، آزمون دسته¬بندی کارت¬های ویسکانسین و آزمون توجه تقسیم شده استفاده شد. آموزش توجه با استفاده از مجموعه‌ای از بازی‌های شناختی مرتبط با توجه و تکالیف توجه محور روی گروه آزمایش در 8 جلسه اجرا گردید. جهت تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده گردید. یافته­ ها نتایج نشان داد که آموزش توجه، عملکرد توجه پایدار و بازداری پاسخ را در کودکان مبتلا به اختلال کم‌توجهی/ بیش فعالی به طور معناداری بهبود بخشید، اما بر عملکرد توجه انتخابی، توجه متناوب و توجه تقسیم شده اثر معناداری نداشت. نتیجه­ گیری با توجه به یافته‌ها، برای ارتقاء توجه پایدار و بازداری پاسخ در کودکان مبتلا به اختلال کم‌توجهی/ بیش فعالی می­توان از بسته آموزشی حاضر استفاده نمود