تاثیر شش هفته تمرین استقامتی فزاینده و مصرف ال کارنیتین بر BAX/BCL-2 و شاخص‌های استرس اکسیداتیو بافت قلب رت‌های دیابتی

مقدمه دیابت یکی از مشکلات جدی پزشکی در سال­های اخیر است. هدف از انجام پژوهش حاضر تأثیر شش هفته تمرین استقامتی فزارنیده و مصرف ال کارنیتین بر Bax/Bcl-2 و شاخص­های استرس اکسیداتیو بافت قلب رت­های دیابتی بود. مواد و روش­ها در این مطالعه تجربی، 45 سر رت نر ویستار با میانگین وزنی 20±250 گرم به طور تصادفی در 6 گروه شامل کنترل سالم، کنترل دیابتی، شم، تمرین، ال کارنیتین و تمرین و ال کارنیتین قرار گرفتند. رت­ها با تزریق نیکوتین آمید به مقدار 95 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و بعد از 15 دقیقه تزریق STZ به مقدار 55 میلی­گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت زیر صفاقی دیابتی شدند. رت­های دریافت کننده ال کارنیتین روزانه 100 میلی­گرم ال کارنیتین را به صورت خوراکی دریافت کردند. تمرین هوازی نیز 5 روز در هفته، از ساعت 9 تا ساعت 11 صبح، به مدت شش هفته انجام دادند. متغیرهای تحقیق به وسیله کیت­های الایزا و آسای و در بافت قلب اندازه­گیری شدند. از آزمون شپیرو ویلک، جهت تجزیه و تحلیل استنباطی داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته­ها نتایج نشان داد تمرین استقامتی فزاینده و مصرف ال کارنیتین بر GPX (001/0P=)، MDA (001/0P=) و نسبت Bax/Bcl2 بافت قلب (001/0P=) رت­های دیابتی تاثیر معنی داری دارد. نتیجه­گیری با توجه به یافته های تحقیق حاضر، استفاده از تمرین هوازی و ال کارنیتین (با مشورت پزشک) جهت کاهش عوارض دیابت پیشنهاد می­شود.  

کلیدواژه ها:

Increasing endurance training ، oxidative stress ، diabetic rats ، heart ، تمرین استقامتی فزاینده ، استرس اکسیداتیو ، رت‌های دیابتی ، قلب