مقایسه اثر یک دوره تمرین هوازی و ازن‌درمانی بر بیان ژن Beclin-1، AMPKو mTOR بافت غضروف در موش‌های صحرایی مبتلا به استئوآرتریت زانو

مقدمه هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین اثر هشت هفته تمرین هوازی و ازن درمانی بر بیان ژن Beclin-1، mTOR و AMPK بافت غضروف آسیب دیده در موش­های صحرایی مبتلا به استئوآرتریت (OA) زانو بود. مواد و روش­ها در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر ویستار 10±220 گرمی به طور تصادفی به پنج گروه سالم (CN)، استئوآرتریت (OA)، OA+ازن درمانی، OA+تمرین هوازی و OA+ازن درمانی+تمرین هوازی تقسیم شدند. استئوآرتریت به روش جراحی انجام شد. تمرین ورزشی شامل دویدن روی نوارگردان به مدت هشت هفته، پنج جلسه در هفته، هر جلسه 35-45 دقیقه و با سرعت 18 متر در دقیقه بود. موش­های گروه ازن درمانی، ازن (O3) با غلظت 20 پیکوگرم بر لیتر، یک بار در هفته و در مدت سه هفته دریافت نمودند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و در وضعیت 12 ساعت ناشتایی نمونه­های غضروف زانو جدا شد و سطوح mRNA  فاکتورهای Beclin-1، AMP و mTOR به روش RT- PCRاندازه­گیری شد. یافته­ها در بافت غضروفی، سطوح Beclin-1 در گروه OA کاهش، ولیکن  AMPKو mTOR افزایش یافت. ازن درمانی، تمرین هوازی و ترکیب ازن درمانی+تمرین هوازی موجب معکوس شدن روند تغییرات شد (0.009=P). اما بین این گروه­ها تفاوت معناداری وجود نداشت (0.05≥P). نتیجه­گیری بر اساس نتایج، ازن درمانی، تمرین ورزشی و ترکیبی سطوح mRNA فاکتورهای Beclin-1 غضروف مفصلی را افزایش می­دهند. اما، تمرین ورزشی با شدت متوسط با تعدیل سطوح mTOR ممکن است نقش بیشتری در کنترل اتوفاژی کندروسیت غضروف مفصلی در موش­های صحرایی مدل OA داشته باشد.

کلیدواژه ها:

Aerobic Exercise ، Ozone Therapy ، Osteoarthritis ، Beclin-1 ، AMPK ، mTOR ، تمرین هوازی ، ازن درمانی ، استئوآرتریت ، Beclin-1 ، AMPKو mTOR