پایداری نظریه اینشتین-اتر با تصحیحات مشتق مرتبه‌ی بالاتر

ما در این مقاله از یک میدان برداری زمان گونه واحد به نام اتر برای تعمیم نسبیت عام استفاده می­کنیم. نظریه شامل جفت­شدگی کمینه این میدان برداری با گرانش به نظریه اینشتین- اتر معروف است. برای از بین بردن تکینگی در این مدل و همچنین توصیف بهتر تحول عالم و انرژی تاریک، با الهام از مدل باپ- پودولسکی، از مشتقات مراتب بالاتر اتر در تعمیم این نظریه استفاده خواهیم کرد. از دید کیهان­شناسی، این نظریه می‌تواند به عنوان توصیفی از انرژی تاریک که مسئول شتاب کنونی کیهان است، ارائه دهد. سپس معادلات تحول نظریه اینشتین- اتر تعمیم یافته را ابتدا در فضا- زمان دوسیته در حالت بدون اختلال بررسی کرده و پس از آن با مختل کردن این زمینه، درجات آزادی و رفتار مدهای اختلالی آن را مورد بررسی قرار خواهیم داد. در واقع هدف این مقاله این است که آیا جایگزین کردن یک میدان شکننده تقارن لورنتس به نام اتر به جای چهار بردار پتانسیل در یک مدل هموردای گرانشی از نوع نظریه باپ- پودولسکی، می­تواند تأثیری در پایداری آن داشته باشد یا خیر. p { margin-bottom: 0.1in; direction: rtl; line-height: 120%; text-align: right; }p.western { font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; }p.cjk { font-family: "Times New Roman"; font-size: 12pt; }p.ctl { font-family: "Lotus"; font-size: 15pt; }

کلیدواژه ها:

میدان برداری اتر ، نظریه باپ- پودولسکی ، اختلالات کیهان شناسی