کنترل توان در ارتباطات دستگاه به دستگاه زیرلایه در شبکه‌های سلولی نسل پنجم تحت اطلاعات غیر دقیق حالت کانال‌ها

در این مقاله، شکل‌دهی پرتو و کمینه‌سازی توان مصرفی در ایستگاه پایه در یک شبکه­ سلولی با ارتباطات دستگاه به دستگاه زیرلایه بررسی می­گردد. فرض شده است که اطلاعات حالت کانال در اختیار ایستگاه پایه نیست و تنها تخمینی از کواریانس آنها در دسترس است. خطای تخمین در ماتریس کواریانس اطلاعات حالت کانال به دو صورت در نظر گرفته شده است. در حالت اول فرض بر این است که کران بالای نرم فروبنیوس خطاها محدود است و هدف این است که شکل‌دهی پرتو در ایستگاه پایه به نحوی محاسبه شود که توان مصرفی ایستگاه پایه کمینه شده و نسبت سیگنال به نویز به اضافه تداخل برای همه کاربران از حد آستانه‌ای کمتر نشود. در حالت دوم فرض بر این است که توزیع آماری خطا مشخص است و هدف این است که شکل‌دهی پرتو به نحوی محاسبه شود که توان مصرفی ایستگاه پایه کمینه شده و احتمال عدم قطع برای کاربران از حد آستانه­ی از پیش تعریف شده­ای کمتر نشود. نشان داده می‌شود که اگرچه این مسائل بهینه سازی  غیر محدب هستند، می­توان آنها را با استفاده از تکنیک تخفیف نیمه معین به فرم محدب بازنویسی کرد و کران پایینی برای حل آنها به دست آورد. نتایج شبیه‌سازی نشان می­دهند که روش­های پیشنهادی ما عملکرد به مراتب بهتری نسبت به  روش‌های Hybrid MRT_ZF، ZFBF و MRT دارند.

کلیدواژه ها:

Device to divice communication ، beamforming ، estimation error ، non-outage probability ، ارتباطات دستگاه به دستگاه ، شکل دهی پرتو ، خطای تخمین ، احتمال عدم قطع