بررسی ارتباط سبک های رهبری مربیان ورزشی با انگیزش پیشرفت بازیکنان دختر ژیمناستیک استان گیلان

امروزه یکی از جنبه های مربی گری، انتخاب شیوه و سبک رهبری در تیم های ورزشی است. از نظر صاحب نظران، مربیان کارآمد کسانی هستند که با مسائل روان شناختی و جامعه شناختی بازیکنان و تیم آشنا بوده تا بتوانند علاوه بر مدیریت تیم، با انتخاب یک شیوه و سبک رهبری مطلوب، عملکرد بازیکنان و تیم را ارتقا دهند (چلادورای و ساله، 1999). از آن جا که توجه به ویژگی های رواش شناختی بازیکنان از عوامل مهم تقویت رفتارههای ارادی و تأثیرگذار بر بازدهی ورزشکاران است و به عنوان یک مزیت رقابتی به شمار می آید (ملکی و همکاران، 1390). در این رابطه، به نظر می رسد انگیزش پیشرفت،‌ بازیکنان می تواند در سایة یک سبک رهبری مطلوب شکوفا گردد. منظور از سبک رهبری، یک الگوی رفتار است که رهبر با استفاده از آن پیروان خود را تحت تأثیر قرار می دهد (استاین و همکاران، 2012). در ورزش ژیمناستیک که یک رشتة ورزشی پایه و انفرادی می باشد، استفاده از سبک های رهبری مناسب اهمیت بسزایی دارد. روش شناسی: با توجه به ماهیت موضوع، تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی، از نظر راهبرد، توصیفی و از نوع همبستگی می باشد که به روش میدانی انجام شد. روش کار تحقیق به این صورت بود که محقق ابتدا به اداره ی کل تربیت بدنی استان مراجعه و پس از هماهنگی های لازم با مسؤلان مربوط، اقدام به اخذ مجوز و معرفی نامه جهت اجرای تحقیق نمود. سپس با هماهنگی هیأت ژیمناستیک استان، در زمان تعیین شده (مسابقات استانی) به طور مستقیم پرسشنامه ها را در بین شرکت کنندگان توزیع و پس از گردآوری آن ها، داده های آماری را استخراج و مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. یافته های تحقیق: نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین سبک های رهبری آموزش و تمرین، بازخورد مثبت، حمایت اجتماعی و سبک دموکراتیک با انگیزش پیشرفت ورزشکاران رابطه ی مثبت و معنادار دارد (P < 0/05). اما رابطه ی بین سبک رهبری آمرانه با این متغیرها منفی و معنادار بود (P > 0/05).