معرفی روش های ارزشیابی طراحی معماری در راستای بهره گیری از دانش نشانه شناختی

یکی از مهمترین بخش های طراحی، ارزشیابی است. جهت به کارگیری دانش نشانه شناسی در آموزش طراحی باید به جست و جوی روش مناسبی از طراحی بپردازیم، چرا که بستر سازی شرایط آموزش برای بهره گیری از اصول نشانه شناسی باید لحاظ گردد. ارزشیابی به عنوان یکی از مهمترین گام های طراحی است که زمینه ساز ارتباط معنایی طرح با مفاهیم و معانی است. بنابراین در جهت بهره گیری از معنا در قالب نشانه شناسی باید روش های مناسب جهت بسترسازی هویتمداری آثار معرفی و بکارگیری گردد. مهمترین هدف این پژوهش کشف و تبیین نوع آموزش متناسب با کاربرد نشانه شناسی و زمینه سازی روش های آموزش جهت بهره گیری از رویکردهای معنامحور آموزش است. ضرورت انجام پژوهش بر هویت پردازی طراحی و آموزش طراحی است، چرا که تضعیف هویت در آثار معماری امروز مشهود است. روش تحقیق بکار رفته در این پژوهش سندکاوی و تحلیل محتوای کیفی است. بر اساس نتایج، عوامل و زمینه های "روح تمام زمان ها"، "شهریت"، "معقولیت"، "خلاقیت"، «عصریت"، "نوآوری"، "ارتباط با سنت و تاریخ"، "زیبائی"، "جنبه های محیطی"، "پاسخ به عملکرد"، اقتصاد بنا، زمینه های "محیطی"، "سیاسی"، "عرفی"، "نمادنگاری"، "زندگی نامه ای"، "موجبیت، تاریخی"، "زیبایی شناسی کاربردی"، "زیبائی شناسی متأثر از روان شناسی" و "مشاهده اثر"، "اندازه ها و استاندادها"، "نظم فضایی"، "کیفیات هنری و بصری"، "محیطی"، "اقتصادی"، "کاربردی"، "سازه ای"، "سیاسی"، "فرهنگی"، "بصری"، "زیائی شناسی"، "تکنولوژی"، "پاسخ گوئی به کاربردیهای ساختمان"، "پیوند با محیط طبیعی و مصنوعی" به عنوان مهمترین روش های ارزشیابی آثار معماری معرفی می گردند که بهره گیری از آنها می تواند زمینه ساز ارتباط معنایی و نشانه ای با مفاهیم و معانی باشد.

کلیدواژه ها:

طراحی معماری ، ارزشیابی ، نشانه شناختی