واکاوی نقش و اثرات مشارکت های مردمی در توسعه پایدار شهری

با گسترش شهرها و ابعاد گوناگون شهرنشینی، ارتقای کیفیت زندگی شهروندان به عنوان یک ضرورت، گذشته از کمبود منابع و امکانات مدیریت شهری، با موانع و چالشهایی رو به روست. و مشارکت همه جانبه و مسئولانه شهروندان ابزاریموثر برای تقویت مدیریت شهری می باشد . در دهه های اخیر از یک سو، مفهوم پایداری به هدفی اساسی در برنامه ها و طرح های توسعه شهری تبدیل گردیده و از سوی دیگر بر مشارکت مردمی، به عنوان ابزاری برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار تاکید شده است. از این منظر، تحقق مشارکت واقعی، پویا، فعال و معنادار شهروندان نیازمند بازنگری اساسی در سطوح مختلف مدیریتی است، زیرا مشارکت مردم باید به کاهش هزینه های مدیریت شهری بیانجامد. براین اساس توجه به نقش مردم و اتخاذ روش های مناسب، جلب مشارکت مردمی در فرآیند نظام رسمی برنامه ریزی می تواند به پایداری و مانایی هر چه بیشتر توسعه شهری کمک شایانی نماید. تمرکز روز افزون افراد در نواحی شهری و رشد سریع جمعیت، با عدم رغبت مردم برای مشارکت در فعالیتهای عمران شهری، از عواملی هستند که توانایی مسئولان را در تامین نیازهای ساکنان شهری با مشکل مواجه میسازد. روش پژوهش در این مقاله با رویکرد توصیفی-تحلیلی و با استفاده از ادبیات نظری و تجارب ملی و بین المللی، ضمن برررسی مفاهیم و سطوح مختلف مشارکت مردمی. ابتدا به بررسی نظریه ها و مبانی مطرح شده در این زمینه می پردازیم وسپس آثار آن را بر توسعه شهرها و پایداری آنها بررسی می کنیم..

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، پایداری شهری ، مشارکت مردمی ، مدیریت شهری