معنای زندگی در دانشجویان ایرانی: یک مطالعه کیفی

هدف این پژوهش واکاوی ادراک معنای زندگی دانشجویان ایرانی در مورد معنای زندگی با روش پدیدارنگری بود. جامعه پژوهش، دانشجویان جوان (18 تا 28 سال) دانشگاه‌های تهران و گروه نمونه متشکل از 40 نفر بود که با روش داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند و به‌صورت تصادفی در 4 گروه کانونی 10 نفره قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌های کیفی، مصاحبه‌ کانونی با شیوه عمیق و نیمه‌ساختاریافته بود. هر گروه کانونی از 10 نفر نمونه به همراه 3 نفر از اعضای تیم پژوهشی به‌عنوان گرداننده گروه، ثبت‌کننده‌ اطلاعات و خلاصه‌کننده‌ تشکیل ‌شد. داده‌ها با روش هفت‌مرحله‌ای کلایزی تحلیل شد. تحلیل ادراک شرکت‌کنندگان منجر به شناسایی 117 کد اولیه، 23 زیرمضمون، مقوله یا درون‌مایه فرعی و 8 مضمون اصلی شامل آرامش و رضایت، پیشرفت و موفقیت، معنویت، امید به زندگی، ارتباط با دیگران، نوع‌دوستی، بهره‌مندی از فضایل اخلاقی و عدم وجود معنا شد. نتایج نشان داد از میان منابع معنای زندگی در میان شرکت‌کنندگان این پژوهش، منابع فردگرایانه (مانند پیشرفت خود و یادگیری) بیش از منابع جمع‌گرایانه (مانند نوع‌دوستی) مورد تأکید بوده‌اند.

کلیدواژه ها:

معنای زندگی ، دانشجویان ، پدیدارنگری ، هدف زندگی