مقایسه‌ی اثربخشی غنی‌سازی ازدواج (تایم و اولسون) و برنامه ارتقاء کیفیت زندگی برافزایش رضایت زناشویی زنان

این پژوهش باهدف مقایسه ی اثربخشی آموزش غنی سازی ازدواج (رویکرد تایم و اولسون) و برنامه ارتقاء کیفیت زندگی بر افزایش رضایت زناشویی زنان متأهل انجام گرفت. پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه است. جامعه ی پژوهش شامل کلیه ی زنان متأهل متقاضی شرکت در دوره ی آموزشی برنامه ی غنی سازی ازدواج و ارتقاء کیفیت زتدگی در تابستان 1393 بودند. نمونه ،شامل 53 زن متآهل بود که از بین داوطلبین شرکت در پژوهش به صورت در دسترس انتخاب و در3 گروه آزمایش و 1 گروه کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 10، 7، 8، جلسه آموزشی به شیوه ی رویکرد تایم، اولسون، ارتقاء کیفیت زندگی قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ بود. روش آماری تحلیل کواریانس   MANCOVA  بود. تفاوت معناداری بین نمرات رضایت زناشویی گروه گواه در مرحله ی پس آزمون وجود داشت (p<.05) .نتایج نشان داد که رویکرد اولسون و کیفیت زندگی درمانی، نمرات گروه آزمایش را در پس آزمون در ابعاد رضایت زناشویی، حل تعارض، دوستان و بستگان، ارتباطات، مساوات طلبی؛ افزایش داده استp<.05) ) و تفاوت معناداری بین میانگین نمرات گروه گواه در مرحله ی پس آزمون در ابعاد تحریف آرمانی؛ اوقات فراغت؛ جهت گیری مذهبی، رابطه ی جنسی، شیوه ی فرزند پروری، مشاهده نشدp>.05)). یافته ها شاهدی بر مفید بودن روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی و رویکرد اولسون در مداخلات خانواده است.

کلیدواژه ها:

رضایتمندی زناشویی ، روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی ، رویکرد تایم ، رویکرد اولسون