تبیین عوامل موثر بر شکل‌گیری نظام نوآوری بخشی (مورد مطالعه: هوانوردی عمومی جمهوری اسلامی ایران)

با گذشت بیش از دو دهه از ظهور مفاهیم نظام‌های نوآوری ، تنها 6% از مطالعات در حوزه نظام نوآوری  بخشی بوده است. نوآوری  و تغییرات فناورانه به شدت تحت تأثیر بخشی که در آن رخ می‌دهند، قرار دارند. در نقشه جامع علمی کشور، بخش هوافضا جزو اولویت‌های «الف» فناوری تعیین شده است. بخش هوایی با وجود یک نظام نوآوری کارآمد می‌تواند در توسعه اقتصادی و حتی دیپلماسی علم و فناوری با سایر کشورها تاثیر گذار باشد. هدف این مقاله تبیین عوامل موثر بر شکل‌گیری نظام نوآوری  بخشی  در این بخش است. پس از مرور ادبیات، نظام‌ نوآوری  بخشی و وجه اشتراک آن با نظام نوآوری  فناورانه و دو رویکرد ساختارمداری و کارکردمداری، مرور شدند. سپس مدل پژوهش، بر اساس اثرگذاری کارکردها بر ساختارها شناسایی شد. در ادامه با ابزار پرسشنامه و بهره گیری از نظر خبرگان و با استفاده از روش مدل­سازی معادلات ساختاری مدل استخراج شده با ابزار پرسشنامه بررسی شد. پرسشنامه ها بطور تمام شماری بین خبرگان توزیع شد و نتایج با نرم افزار Smart PLS تحلیل شد. نتایج نشان داد مولفه‌های کارکردمداری اشاعه دانش و ایجاد مشروعیت، در هوانوردی عمومی ایران ضعیف هستند که باید برای مرتفع کردن آن اقدام شود. 

کلیدواژه ها:

Sectoral Innovation System ، Aviation ، Operating Systems ، Structural Modeling ، نظام نوآوری بخشی ، هوانوردی عمومی ، کارکردمداری ، ساختارمداری