اثربخشی الگوی قرآنی- روایی امید درمانی با رویکرد درمان یکپارچه توحیدی بر امید به زندگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد

مقدمه : اخیرا میان روانشناسان غربی و دانشمندان علوم انسانی، مثبت اندیشی و داشتن نگرشی امیدوارانه به زندگی، به عنوان یکی از مؤثرترین روشهای درمان بیماری های روانی، به ویژه ناامیدی و افسردگی، مورد توجه قرار گرفته است که در این زمینه درمان یکپارچه توحیدی اثرپذیری خوبی از خود نشان داده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی الگوی قرآنی- روایی امید درمانی با رویکرد درمان یکپارچه توحیدی بر امید به زندگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد انجام شد. روش بررسی: در این پژوهش نیمه آزمایشی، از بین کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، نمونه ای به حجم 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس و جایگزینی تصادفی در دو گروه (15 نفره) انتخاب شد. دوره ی مشاوره گروهی در 5 جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد. از مقیاس امید اسلامی خلیلیان شلمزاری، جندقی و پسندیده (1392) برای گردآوری داده ها استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون کواریانس چند متغیری تحلیل شد. یافته‌ها: ضریب اندازه ی اثر نشان می دهد که 89 درصد تفاوت دو گروه آزمایش و کنترل مربوط به مداخله ی آزمایشی (۰۰۰/۰ P <) است. مقدار F نشان می‌دهد که ابعاد امید به زندگی (هدف، تلاش، اسباب، تکیه گاه، موانع امید، رابطه فرد و تکیه گاه و راه حل) گروه آزمایش افزایش یافته و در سطح معناداری 05/0 a= معنادار بود. یافته ها: الگوی قرآنی- روایی امید درمانی با رویکرد درمان یکپارچه توحیدی (به صورت مشاوره گروهی) می تواند بر امید به زندگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد روش درمانی موثری باشد.    

کلیدواژه ها:

Hope Therapy ، Hope in Quran and hadiths ، Monotheistic Integrated Treatment Model ، Islamic Hope ، امید درمانی ، امید در قرآن و روایات ، الگوی درمان یکپارچه توحیدی ، امید اسلامی