شادکامی زنان و مردان ایرانی 20 تا 40 ساله و عوامل مرتبط با آن: یک مطالعه ملی

مقدمه: طیف گسترده‌ای از مطالعات نشان‌دهنده ارتباط بین شادی و سلامت، فراتر از تفاوت‌های جمعیت شناختی وشرایط زندگی هستند. روند رو به رشد تحقیقات نشان می‌دهد که احساس شادی و رضایت از زندگی می‌تواند در واقع سلامتی فرد را بهبود بخشد. مواد و روش کار: در این مطالعه جمعیتی به صورت مقطعی (توصیفی- تحلیلی) شادکامی کلیه زنان و مردان 20 تا 40 سال ساکن شهرها و روستاهای کشور با استفاده از پرسشنامه استاندارد شادکامی آکسفورد مورد سنجش قرارگرفت. یافته ها: مجموعاً 14239 نفر در این پژوهش شرکت کردند (46 درصد مرد و 54 درصد زن). میانگین (انحراف معیار) سن شرکت کنندگان (5/2) 32/1 سال بود. نتایج نشان داد میانگین (انحراف معیار) نمره شادکامی شرکت کنندگان (57/0)4/09 در زنان (0/56) 4/08 و در مردان (0/59) 4/10 است که در طیف نسبتاً شاد طبقه بندی می شود. در تحلیل رگرسیون لجستیک بین شادکامی و متغیرهای سن، جنسیت، تعداد سال های تحصیل و محل سکونت ارتباط معنی دار وجود نداشت ولی افرادی که سطح درآمد خود را بد/خیلی بد گزارش کرده بودند، میزان شادکامی کمتری نسبت به افرادی داشتند که سطح درآمد خود را خیلی خوب/خوب گزارش کرده بودند. همچنین شادکامی افراد بیکار کمتر از افراد شاغل بود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به رابطه معنادار وضعیت شغلی (بیکار یا شاغل بودن) و نیز سطح درآمد با شادکامی، می توان این چنین نتیجه گرفت که نابرابری در درآمد و اشتغال می تواند منجر به نابرابری در شادکامی افراد شود. به نظر می‌رسد یکی از راه های موثر در افزایش شادکامی افراد 20 تا 40 ساله رسیدگی به معیشت و اشتغال آنان باشد.