اثربخشی معنویت درمانی بر کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به بیماری حاد کرونری قلب

مقدمه: بیماری های قلبی و عروقی در سالمندان به عنوان یکی از مشکلات اساسی سلامتی در قرن حاضر بر کیفیت زندگی و طول عمر آنها تاثیر نامطلوب می گذارد . بیماری حاد کرونری قلب شایع ترین علت مرگ در سالمندان است. شواهد بیانگر آن است معنویت درمانی به عنوان یک روش درمانی مهم در درمان بیماری های مزمن شناحته شده است. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی معنویت‌درمانی در کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به بیماری حاد کرونری قلب انجام شده است. مواد و روش کار: در این پژوهش نیمه تجربی جامعه آماری شامل 54 سالمند مبتلا به بیماری حاد کرونری قلب در شهر تهران بودند که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و سپس به ‌صورت تصادفی ساده در دو گروه شامل  27 نفر آزمون و کنترل تقسیم بندی شدند. گروه آزمون طی 8 جلسه‌ی 60 دقیقه‌ای تحت مداخله‌ی معنویت درمانی قرار گرفتند و گروه کنترل این مداخله را دریافت ننمودند. جهت سالمندان مشارکت کننده در پژوهش قبل ، یک هفته و یک ماه بعد از اتمام دوره‌ی مداخله، پرسشنامه کیفیت زندگی سالمندان CASP-19 و پرسشنامه اختصاصی کیفیت زندگی آنژین سیاتل (SAQ) تکمیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که تأثیر معنویت درمانی بر کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به بیماری حاد کرونری قلب با استفاده از نمره کل هر دو پرسشنامه سیاتل و همچنین پرسشنامه کیفیت زندکی سالمندان بیانگر آن است که اثر متقابل بین گروه و زمان معنادار بود. نتیجه گیری: با توجه به تاثیر آموزش معنویت درمانی بر ارتقای کیفیت زندگی مخاطبان این مطالعه از معنویت درمانی می‌توان به عنوان یک مداخله موثر در ارتقای کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به بیماری حاد کرونری نام برد.