پیش‌بینی روان رنجوری بر‌اساس سبک‌های دلبستگی و طرح واره‌های ناسازگار اولیه در مراجعین مراکز مشاوره شهر قم

مقدمه: روان ­رنجوری تمایل عمومی به تجربه عواطف منفی تعریف شده است و به عنوان یکی از خصیصه­‌های مهم در حوزه روانشناسی برای پیش‌بینی رفتار افراد مطرح است. هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش­بینی روان رنجوری بر‌اساس سبک­‌های دلبستگی و طرح­واره‌های ناسازگار اولیه در مراجعین مراکز مشاوره شهر قم صورت گرفته است. روش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل مراجعین مراکز مشاوره شهر قم در سال ۱۳۹۵ بود. نمونه­‌ای شامل ۷۷ نفر زن و ۵۰  نفر مرد به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه شخصیتی نئو-فرم بلند، پرسشنامه­ طرحواره یانگ-فرم بلند و پرسشنامه دلبستگی بزرگسال بود. برای بررسی و تحلیل داده­‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل داده‌­ها نشان داد همه طرح­واره­‌های ناسازگار اولیه و هر سه سبک دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا به صورت معناداری قادر به پیش­بینی متغیر روان­ رنجوری بودند (۰/۰۵>P) و (۰/۰۱>P). و همچنین بیشترین توانایی پیش‌بینی روان رنجوری را سه طرح­واره­ رهاشدگی/ بی‌ثباتی، عدم ­خویشتن‌داری/ خود انضباطی ناکافی، منفی‌گرایی/ بدبینی و دو سبک دلبستگی ایمن و دوسوگرا داشتند. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌­های پژوهش، نقش همزمان سبک­‌های دلبستگی و طرح­واره­‌های ناسازگار اولیه در پیش بینی روان رنجوری افراد شایان توجه است. بنابراین می­‌توان چنین تبیین کرد که در در جلسات مشاوره با مراجعانی که مشکلات مربوط به روان رنجوری دارند بایستی به مقوله­‌های طرح­واره‌­های ناسازگار اولیه و سبک­‌های دلبستگی آنان هم توجه داشت.

کلیدواژه ها:

Neuroticism ، Attachment styles ، Early maladaptive schemas ، روان رنجوری ، سبک‌­های دلبستگی ، طرح­واره‌­های ناسازگار اولیه