کنشگران نهادی به مثابه متولیان منفعت بر؛ مطالعه کیفی تجربه زیسته عاملان بازار مسکن مشهد

این پژوهش که به واکاوی تجربه زیسته و شناخت ادراک عاملان بازار مسکن از کنش نهادهای فعال در حوزه مسکن می‌پردازد، اکتشافی، کیفی، کاربردی و مقطعی (1396-1395) است. بر این اساس تحلیل نظام‌مند مصاحبه‎های عمیق با 22 نفر از فعالان حوزه مسکن در مشهد به روش نظریه زمینه‌ای با رویکرد اشتراوس و کوربین صورت گرفته‎است. درنهایت پدیده مرکزی تحت عنوان «کنشگران نهادی به‌مثابه متولیان منفعت‌بر» به دست آمد. ازجمله مقوله‎های اصلی به‌دست‌آمده به‌عنوان شرایط زمینه‌ای می‌توان به «رویدادهای کلان سیاسی اقتصادی فراملّی»، «تحولات اجتماعی اقتصادی و سیاسی ملّی» و «ساختارهای حقوقی قانونی کلان در ایران» اشاره داشت؛ شرایط مداخله‎ای متشکل از «شفافیت یا عدم شفافیت در برآوردگرهای اقتصادی» و «رونق یا رکود بازارهای رقیب» و شرایط علّی شامل «عدم هماهنگی نهادی»، «آشفتگی در تکالیف قانونی»، «الگوی مدیریتی ناکارآمد» و «عدم  تخصیص بهینه منابع مالی» بوده‎ است. اخذ راهبردهایی همچون «مسکن به‌مثابه ابزار تبلیغاتی»، «تصدی‌گری غیرحرفه‌ای»، «جانب‌داری از طرف‎های ذی‌نفع» و «جریان‌دهی سیل‌آسای سرمایه» منجر به پیامدهایی شامل «اتلاف منابع»، «تخریب رضایت‏مندی اجتماعی»، «سودبری نامتقارن»، «انگیزه‎زدایی از عرضه‌کنندگان» و «اختلال در روند بازار» شده‎است.

کلیدواژه ها:

کنشگران نهادی ، عاملان بازار مسکن ، منفعت ، نظریه زمینه‌ای