شناسایی و رتبه‌بندی موانع آینده برای پیاده‌سازی استراتژی‌های حمل‌ونقل ‌شهری پایدار (مطالعه موردی: شهر همدان)

امروزه استراتژی‌ها به‌عنوان تفکر آینده‌نگر، نقشی اساسی در انسجام و هم‌گرایی قوت‌ها و فرصت‌ها در رفع ضعف‌ها و مواجهه با تهدیدها دارند. اما استراتژی­ها در مرحله پیاده‌سازی همیشه با عواملی احاطه شده­اند که آنها را در مسیر موفقیت به چالش می کشد یا تقویت می­کند. این پژوهش با هدف تمرکز بر موانع پیاده‌سازی استرات‍ژی‌های حمل و نقل پایدار شهری و چگونگی تاثیر این موانع انجام شده است. جامعه آماری پژوهش شامل 72 نفر از کارشناسان شهرسازی و برنامه‌ریزی شهری که از سیستم‌ حمل و نقل شهری اطلاعات خوبی داشتند. چارچوب انتخاب افراد به­شرط حداقل ده سال سابقه و تجربه در حوزه‌های بیان شده و در مورد وضعیت شهری همدان آگاه بوده‌اند. پژوهش حاضر، با نوع کاربردی و بر مبنای راهبرد پژوهش توصیفی و پیمایشی است و برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه استفاده شده­است. پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای­کرونباخ  82/0 بدست آمد. آزمون کولموگروف–اسمیرنوف برای نحوه توزیع داده‌ها بر حسب نرمال یا غیرنرمال بودن مؤلفه­ها به‌منظور تعیین رابطه بین موانع نه‌گانه شناسایی شده و از آزمون اسپیرمن برای پیاده‌سازی استراتژی‌ها و همچنین از آزمون ناپارامتریک فریدمن برای رتبه­بندی موانع نه­گانه استفاده شده­است. بالاترین میانگین رتبه 73/4 به عامل امنیت اجتماعی اختصاص یافت، به این معنی که مهم­ترین مانع برای متخصصان در پیاده‌سازی استراتژی‌های توسعه حمل­ونقل شهری پایدار همدان عامل امنیت اجتماعی است. بعد از این عامل، موانع مدیریتی و کالبدی بیشترین تاثیرگذاری را داشته‌اند. نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان‌دهنده، وجود موانعی نه‌گانه در پیاده‌سازی راهبردهای این حوزه است. به­منظور کاهش عدم قطعیت‌های بازدارنده اجتماعی، پیشنهاد می‌گردد سازوکارهای مناسب توسعه مشارکت کنش‌گران اجتماعی و نهادی، همگام با فرآیند طراحی استراتژی‌های حمل­ونقل شهری پایدار تدوین و ارایه گردد.

کلیدواژه ها:

شناسایی موانع حمل‌ونقل ، حمل‌ونقل شهری ، حمل‌ونقل پایدار ، پیاده‌سازی استراتژی ، رتبه‌بندی عوامل حمل‌ونقل ، همدان