بررسی مقایسه‌ای بهای تمام شده فرآیند درمان بیماران گوارش اطفال با استفاده از مدلهای بهایابی بر مبنای فعالیت زمانگرا و سنتی (مورد مطالعه: بیمارستان شهید صدوقی یزد)

الزامات قانونی وکمک به تصمیم‌گیری مدیریت درمانی، اهمیت استفاده از روش مناسب بهایابی در بیمارستآنهای دولتی را بیش از پیش نمایان ساخته است. پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌های کاربردی‌ توسعه‌ای است که به محاسبه بهای تمام شده خدمات ارائه شده به بیماران گوارش اطفال بیمارستان شهید صدوقی یزد در سال 1396 پرداخته است. نتایج پژوهش نشان داد که هزینه‌های سربار و هزینه ظرفیت بلااستفاده سربار به ترتیب 68/44% و 22/10% از کل هزینه‌های فرآیند درمان را به خود اختصاص داده است. ظرفیت عملی بلااستفاده رسته‌های شغلی درگیر در فرآیند درمان شامل پزشک، دستیار، کارورز، پرستار، منشی‌، تکنسین تصویربرداری و آزمایشگاه به ترتیب معادل، 4283، 5134، 7239، 5904، 282، 580 و 440 دقیقه بود. یافته‌های پژوهش ضمن تأیید معنی‌داری بهای تمام شده خدمات ارائه شده به هر دو روش بهایابی نشان داد، سیستم سنتی با نادرست نشان دادن برخی از خدمات ارائه شده به بیماران منجر به تصمیم‌گیری اشتباه مدیریت خواهد شد. همچنین، مدل زمان‌گرا، با استفاده از معادلات زمانی می‌تواند بهای تمام شده خدمات را به‌طور صحیح‌تری، گزارش نماید.

کلیدواژه ها:

بهایابی بر مبنای فعالیت زمانگرا ، خدمات درمانی ، ظرفیت بلااستفاده ، گوارش اطفال