مقایسه تأثیر تمرین مقاومتی سنتی و با انسداد جریان خون بر برخی شاخص‌های هورمونی آنابولیکی و کاتابولیکی مردان میانسال فعال

هدف: به تازگی، استفاده از تمرین مقاومتی با انسداد جریان خون (BFR) به عنوان جایگزینی برای تمرینات مقاومتی سنگین برای افراد میانسال و سالمند توصیه شده است. لذا، هدف تحقیق حاضر مقایسه تأثیر تمرین مقاومتی با BFR و تمرین سنتی بر سطوح عوامل هورمونی آنابولیک و کاتابولیک در مردان میانسال فعال بود. روش­شناسی: در مطالعه نیمه‌تجربی حاضر 20 مرد میانسال فعال (2/53±47/65 سال) داوطلب انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی با انسداد جریان خون (BFR) و تمرین سنتی قرار گرفتند. 4 هفته‌ تمرین مقاومتی گروه BFR شامل حرکت جلو پا و پرس پا با شدت 20 درصد 1-RM، یک ست 30 تکراری و 2 ست 15 تکراری و گروه تمرین مقاومتی سنتی شامل همان حرکات با شدت 80 درصد 1-RM در سه ست 10 تکراری بود اجرا کردند. نمونه‌های خونی قبل، بلافاصله بعد (برای هورمون‌های تستوسترون و کورتیزول و لاکتات) و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی (برای هورمون رشد و عامل رشد شبه انسولینی–1) اخذ شد. داده‌ها با آزمون‌های آماری تحلیل واریانس و تی مستقل در سطح معنی‌داری کمتر از 0/05 آنالیز شدند. یافته­ ها: افزایش غلظت استراحتی هورمون رشد و IGF-I سرمی پس از پروتکل تحقیق معنی‌داری بود و تفاوت معنی‌داری بین دو گروه وجود نداشت.  با این حال، تمرین مقاومتی با BFR و تمرین سنتی باعث تغییر معنی‌داری در غلظت کورتیزول و تستوسترون نشد. نتیجه­ گیری: بر اساس نتایج به نظر می‌رسد احتمالاً استفاده از تمرینات مقاومتی با BFR طی دوره میانسالی نسبت به تمرین مقاومتی سنتی دارای به لحاظ پاسخ و سازگاری عوامل هورمونی آنابولیک دارای برتری نمی‌باشد، اما به لحاظ اجرا ممکن است بهتر باشد.