بررسی رابطه کیفیت زندگی با رضایت زناشویی در زنان یائسه شهر زاهدان

هدف: دوران یائسگی نوعی مرحله تکاملی است. این دوره حساس و بحرانی با عوارض و پیامدهایی همراهاست که می تواند بر کیفیت زندگی زنان تأثیر گذاشته و احساس خوب و سالم بودن را در آنان تضعیفکند. هدف از این پژوهش بررسی رابطه کیفیت زندگی با رضایت زناشویی در زنان یائسه شهر زاهدان درسال 1398 بود. روش پژوهش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیهزنان یائسه مراجعه کننده به بخش عمومی بیمارستان نبی اکرم (ص) زاهدان در ماههای مهر، آبان، آذر ودی 1398 می باشد. 198 نفر زن یائسه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوریاطلاعات از پرسشنامه های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1991) و رضایت زناشویی اینریچ(1989) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون خطی انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین رضایت زناشویی و ابعاد کیفیت زندگی (حیطه های جسمی، روانشناختی،روابط اجتماعی و محیطی رابطه معکوس و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون خطی نشان داد که رضایت زناشویی وارد معادله شد و توانست به میزان 0/02 درصد واریانس حیطه جسمی، 0/02 درصد واریانس حیطه روانشناختی، 0/03 درصد واریانس حیطه روابط اجتماعی و 0/02 درصد واریانس حیطه محیطی را برای کیفیت زندگی تبیین کند. نتیجه گیری: لذا با توجه به نتایج حاصله از تحقیقپیشنهاد می شود که برنامه ریزان بهداشتی و بخش های بهداشتی بیمارستان ها اقداماتی در جهت ارتقاء کیفیتزندگی زنان به خصوص کسانی که در مرحلۀ حوالی یائسگی (5 سال اول) هستند به عمل آورند.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، رضایت زناشویی ، زنان ، یائسگی