اثربخشی آموزش راهبردهای هیجان مدار بر شیوه های حل مسئله در دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش راهبردهای هیجان مدار بر شیوه های حل مسئله دانش آموزان انجام شد. روش هاروش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. به منظور دستیابی به هدف از بین تمامی دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول منطقه یک شهر تهران که در سال تحصیلی ۹۸-۹۷ در مدارس دولتی این شهر مشغول به تحصیل بودند؛ ۵۰ نفر بصورت هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس دانش آموزان گروه آزمایش طی ۱۲ جلسه تحت تاثیر متغیر مستقل ( راهبردهای هیجان مدار) قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در پژوهش پرسشنامه شیوه های حل مسئله (هپنرو پترسون، ۲۰۰۷) بود که در سه مرحله پیش آزمونپس آزمون و پیگیری (یک ماهه) در هر دو گروه آزمایش و کنترل اجرا و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط و آزمون تعقیبی بونفرنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: يافته ها نشان داد بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد ۰ / ۰۵ >P. به این معنا که آموزش راهبردهای هیجان مدار موجب افزایش و بهبود شیوه های حل مسئله در دانش آموزان گروه آزمایش شده است. همچنین یافته ها به دست آمده از آزمون بونفرنی نشان داد میزان اثربخشی آموزش راهبردهای هیجان دار در طی زمان دارای ماندگاری اثر است. نتیجه گیری: با توجه به تأثیر معنادار راهبردهای هیجان مدار بر شیوه های حل مسئله دانش آموزان، می توان از این روش در موفقیت تحصیلی آنها استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

راهبردهای هیجان مدار ، شیوه های حل مسئله ، دانش آموزان