تحلیل روابط حقوقی طرفین و انواع ضمانت نامه های بانکی بر اساس مقررات متحدالشکل (URDG)

از تاریخ ورود ضمانت نامه های بانکی به عرصه بازرگانی ایران، تفاسیر حقوقی جالب و گوناگونی از ماهیت حقوقی این سند یا قرارداد تجاری به عمل آمده است. برخی آن را در قالب ایقاع و برخی دیگر ضمان عقدی یا تعهد به نفع شخص ثالث و یا قراردادی از مصادیق ماده ۱۰ قانون مدنی و ... تحلیل کرده اند. هرچند که این گونه تفاسیر و تحلیل ها سعی دارد نهادهای نوین حقوق تجارت با نظام ریشه دار، دیرپا و تحسین برانگیز حقوق سنتی ایران که مقتبس از فقه امامیه است را به هم پیوند دهد.عقد ضمانت عقدی است که به واسطه آن شخصی به عنوان ضامن تعهد می کند که در صورتی که بدهکار اصلی بدهی خود را نپردازد ، آن را تقبل می کند و قانونا مسیول پرداخت آن است . عقد ضمانت یکی از عقود رایج و پر ریسک است . افراد معمولا به دلیل مشکلات و خطرات ناشی از این عقد ، از قبول ضمانت امنتاع می کنند . توصیه در قبول عقد ضمانت همیشه بر این بوده است که در صورتی ضامن کسی شوید که از پشتوانه مالی خود برای پرداخت بدهی مطمین هستید . البته گاهی پیش می آید که به جای افراد ، کسان دیگری ضمانت را می پذیرند . یکی از مهمترین انواع ضمانت ، ضمانت نامه های بانکی است . ضمانت نامه بانکی ، ضمانتی است که از جانب بانک صادر می شود . ضمانت نامه های بانکی برای قراردادی کلان صادر می شوند و به دلیل اهمیتی که دارند داری مقررات خاصی هستند.در این مقاله به تحلیل روابط حقوقی طرفین و انواع ضمانت نامه های بانکی بر اساس مقررات متحدالشکل (URDG) می پردازیم .

کلیدواژه ها:

ضمانت نامه های بانکی ، مقررات متحدالشکل (URDG)