تغییرات بیوشیمیایی میوه گوجه فرنگی در پاسخ به تیمار پس از برداشتی اسید سالسیلیک

امروزه میوه گوجه فرنگی به دلیل ارزش غذایی بالا و طعم مطلوب بطور وسیعی در جهان کشت و کار میشود. با این حال میوه گوجه فرنگی بعنوان یک میوه فرازگرای شاخص، فسادپذیر بوده و انبارمانی کمی دارد. اسید سالیسیلیک یکی از مواد طبیعی و تنظیم کننده های رشد گیاهی است که برای حفظ کیفیت پس از برداشت محصولات باغبانی استفاده میشود. بنابراین در بررسی حاضر اثر غلظتهای مختلف اسید سالسیلیک 0، 0/1، 0/5 و 1/0 درصد و مدت زمان انبارداری 0)، 7، 14، 21، 28 و 35 روز) بر تغییرات بیوشیمیایی (اسیدیته قابل تیتراسیون، مواد جامد محلول، ویتامین ث، فنل کل و رنگدانه لیکوپن) میوه گوجه فرنگی رقم والورودر قالب آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملاً تصادفی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که میزان اسیدیته قابل تیتراسیون، ویتامین ث و فنل کل در طول انبارداری بطور معنیداری کاهش یافت درحالی که میزان مواد جامد محلول و رنگدانه لیکوپن افزایش معنی داری را نشان دادند. تیمارهای اسید سالیسیلیک بویژه غلظتهای 0/5 و 1 درصد بطور معنیداری از این کاهش جلوگیری کرده و دارای بیشترین میزان اسیدیته قابل تیتراسیون، مواد جامد محلول، ویتامین ث و لیکوپن بودند. در مجموع استفاده از اسید سیالیسیلیک بویژه در غلظتهای 0/5 و 1 درصد جهت حفظ کیفیت انبارمانی میوه های گوجه فرنگی رقم والورو توصیه میشود.

کلیدواژه ها:

پس از برداشت ، تغییرات بیوشیمایی ، گوجه فرنگی