اثرات کاربرد هورمونهای گیاهی در مراحل مختلف رشد و نمو بر برخی خصوصیات فیزیولوژیک نخودفرنگی تحت آبیاری تکمیلی

گیاهان از طریق ایجاد تغییرات فیزیولوژیک، به تنش های محیطی از جمله کمبود آب پاسخ می دهند. یکی از عوامل درونی کنترل کننده این تغییرات تنظیم کننده های رشد گیاه میباشد. به منظوربررسی تأثیر آبیاری تکمیلی در مراحل مختلف رشد و نمو نخود فرنگی (گلدهی، غلاف دهی، گلدهی + غلاف دهی) به همراه شرایط دیم (شاهد) و کاربرد خارجی هورمونهای مختلف رشد شامل اکسین (IAA)، جیبرلیک اسید (GA3) و سیتوکینین (6-BAP) به همراه آب مقطر (شاهد)، آزمایشی در سال 1394-95، به-صورت اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی اجرا گردید. براساس نتایج بهدست آمده، اثرات متقابل آبیاری تکمیلی × هورمون بر رنگیزه های کلروفیل کل + کاروتنوئیدها و محتوی نسبی آب برگ معنیدار بود. بیشترین میزان کلروفیل کل + کاروتنوئیدها مربوط به گیاهان تحت آبیاری تکمیلی در مراحل گلدهی + غلاف دهی با کاربرد جیبرلیک اسید بود. کاربرد خارجی سیتوکینین باعث افزایش میزان قند و پروتئین محلول و محتوی نسبی آب برگ شد. به طورکلی میتوان بیان کرد که انجام آبیاری تکمیلی و استفاده خارجی از هورمون های رشدمیتواند جهت جلوگیری از مواجه شدن نخود فرنگی با تنش خشکی در مراحل حساس گلدهی و غلاف دهی و بهبود صفات فیزیولوژیک مرتبط با مقاومت گیاه به کمبود آب مناسب باشد.

کلیدواژه ها:

آبیاری تکمیلی ، تنظیم کننده های رشد ، نخود فرنگی